Խոսքն իրենց կուռքներին՝ հայրենական (և ոչ միայն) անմտորեն հետևելու մասին է: Այդ քայլը հաճախ ընդօրինակողներին անհարմար դրության մեջ է դնում։ (Մի բան է Ալբերտ Էյնշտեյնին նմանվելը, մեկ այլ բան` վարսավիր Զվերևին)։
Ինչպես նաև էպատաժի նկատմամբ ամենակուլ կրքի, ինչը ֆրանսերենից թարգմանաբար նշանակում է «ոտք գցել»։ Կենտրոնանանք «ոտք գցել» արտահայտության վրա։
Օտար մարդկանց ընդօրինակելը, որպես կանոն, հանգեցնում է սեփական «եսի» կորստի։ Այս դեպքում «ոտք գցելը» անկրկնելիության կորուստն է։ Երբ բոլոր քթերը միանման գեղեցիկ են, բոլորը նույն դեմքն ունեն, երբ ունքերի երկրաչափությունն անթերի կրկնվում է բոլորի մոտ (հեղինակն անգամ չի խոսի այն ամենի մասին, ինչը պարանոցից ներքև է)…
Այդ ժամանակ ստացվում է ոչ այնքան հրաշք-հրաշալի, որքան վերամբարձ էսթետիկ ինչ-որ բան ստեղծելու փորձ` քառակուսի մեթոդներով։ Ինչպես եգիպտացորեն և կարտոֆիլ ցանելու ժամանակ։ Արդյունքում ի՞նչ ենք ստանում` տխուր տեսարան։ Ի դեպ, Երևանում բնական գեղեցկուհիները միշտ մարտի 8-ի վարդերի նման շատ են եղել։
Տղամարդկանց դեպքում ամեն ինչ ավելի զվարճալի է։ Տարզանները, Ջեյմս Բոնդերը, Շտիրիցները մի կողմ են քաշվել։ Մեր ժամանակների հերոսները կամ գազանակերպ ավազակներ են՝ հեռուստասերիալներից կամ տարօրինակ անսեռ արարածներ, որոնք տղամարդու ամուր ուսի կարոտ են։ (Փառք Աստծո, կա Հենրիխ Մխիթարյանը, էլ չխոսեմ Արցախի քաջազուն զինվորների մասին։ Եթե ինչ-որ մեկին ցանկանում եք նմանվել, ապա նրանց)։
— Լսիր, դու տղա՞ ես, թե՞ աղջիկ, — հարցնում է վրացին մի պատանու:
— Տղա, — վստահ պատասխանում է տղան:
— Որտեղի՞ց գիտես;
— Մայրս է ասել:
— Հարգելիս, մի անգամ էլ զանգիր ծնողներիդ:
Ոչ բոլորը «Գենացվալեի» հետաքրքրասեր վրացու նման կփորձեն հարցնել, թե ինչ է թաքնված իսկապես կասկած հարուցող տղաների հագուստի տակ, բայց համաձայնեք, որ նման խնդիր կա: Նրանք, ում ընդունված է համարել ուժեղ սեռ, կարող են վերածվել անսեռ արարածների:
Առաջանում է ճիշտ հասկացությունները (քաջություն, խիզախություն, համառություն) կորցնելու վտանգ և արդյունքում՝ տխուր տեսարան. տղամարդկանց նոր պոպուլյացիա, որոնք համաձայնում են, որ իրենք պետք է այն, ինչ կարող են, իսկ կանայք՝ ինչ տղամարդը չի կարող:
Այստեղից էլ հիմնավորված մտավախություն. պետք չէ գնալ կուռքերի հետևից այնտեղ, ուր նրանք չեն կանչում: Օրինակ, ռեստորան՝ երեխաներին սարդերով կերակրելու:
