Ելենա Շուվաևա-Պետրոսյան՝ հատուկ Sputnik-ի համար
Հեղինակներից հայ չեն միայն Դմիտրի Պիսարենկոն, Վիկտորյա Գաբրիելյանը և այս տողերի հեղինակը, բայց մեր ճակատագիրը սերտորեն կապված է Հայաստանի, նրա պատմության և մշակույթի հետ: Դմիտրի Պիսարենկոն ծնվել է Հայաստանում, որպես լրագրող անցել է արցախյան պատերազմն, անցած տարվա ապրիլին լուսաբանել է քառօրյա մարտական գործողությունները: Վիկտորյա Գաբրիելյանը ծնվել է Դոնեցկում, ապրել է Վրաստանում, ապա 23 տարի՝ Հայաստանում, հիմա բնակվում է ԱՄՆ-ում:
Գրքում հավաքված է մարդկային և գրական ճակատագրերի յուրահատուկ գունապնակ: Կարինե Հարությունովան ծնվել է Կիևում, հիմա ապրում է Իսրայելում, Անահիտ Գրիգորյանը ծնվել և ապրում է Սանկտ Պետերբուրգում: Հմայակ Տեր-Աբրահամյանը ծնվել է Տալինում (Էստոնիա), այժմ բնակվում է Մոսկվայում:
Ես կցանկանային Աշոտ Բեգլարյանի մասին առանձին նշել: Նա ծնվել մեծացել է Արցախում և անցել փառավոր մարտական ուղի: Նա ձեռքում ոչ միայն գրիչ է պահել, այլ նաև զենք:
Հայրենիքից դուրս ապրող հայ գրողի ազգային ինքնությունը յուրահատուկ երևույթ է: Գեղարվեստական գործընթացի տեսանկյունից թվում էր, թե ռուսերեն գրող և այլ երկրներում ապրող հայ գրողները պետք է ներառվեին իրենց բնակության երկրի մշակութային գործընթացներում: Բայց դա քչերին է հաջողվում: Միաժամանակ, կարելի է ասել՝ Հայաստանում նրանք այդքան շատ ինտեգրված չեն:
Վերջին տասնամյակում ռուսերեն լեզվով լույս են տեսել հայ գրողների ստեղծագործությունների մի քանի ժողովածուներ, բայց չի եղել մեկը, որը մեկ շապիկի տակ կմիավորեր աշխարհասփյուռ գրողներին: Բոլոր հեղինակներից հայերեն է գրում միայն Գուրգեն Խանջյանը: Իհարկե, նյութերի առատութունը թույլ չի տվել ամեն ինչ ընդգրկել, բայց սա միայն սկիզբն է: Շարքը կշարունակվի այլ հրատարակություններով: Գրքի ստեղծողները փորձել են ներկայացնել հայ գրականության բազմաշերտ և ընդարձակ համայնապատկերը և հույս ունեն, որ հետագայում ընթերցողները նպատակուղղված առանձին կծանոթանան յուրաքանչյուր հեղինակի ստեղծագործության հետ:
