Շաբաթվա մարդիկ

Արման Գասպարյան

Մասնագիտությամբ արվեստաբան է: Շուրջ 12 տարի զբաղվում է լրագրությամբ, մոտ 5 տարի խմբագիր է։ Հոդվածներ է գրում PanARMENIAN.NET գործակալության համար, որպես խմբագիր աշխատում է «Արմենպրես» պետական լրատվական գործակալությունում։

-Փոքր ժամանակ ցանկանում էի մեկ գրող, մեկ կինոռեժիսոր դառնալու մասին։
Ապագայում նպատակ ունի ստեղծելու հայկական գիտաֆանտաստիկ գրականության ալմանախ՝ դրանով իսկ ձևավորելով ժանրի սաղմերն ու փորձել այն զարգացնել։

Արսեն Կարապետյան

Ավարտել է Երևանի Ճարտարապետաշինարարական ինստիտուտը: Ճարտարապետ է աշխատում բանակից վերադառնալուց անմիջապես հետո՝ 1998 թ-ից:

-Փոքր ժամանակ ուզում էի դառնալ նավաստի, երաժիշտ, ճանապարհորդ կամ տիեզերագնաց՝ այն ժամանակվա երեխաներից շատերի պես: Չեմ կարողացել մի բանի նվիրվել. միշտ տարբեր ոլորտներ են ձգել: Ճարտարապետությունը, մի տեսակ, կոմպրոմիս է, քանի որ հետաքրքրությունների շրջանակը շատ լայն է:

Ասում է, որ շատ բաներով կուզենար զբաղվել. Օրինակ՝ մեծ ցանկություն ունի գնալ ինչ-որ հնագիտական պեղումների:
«Միառժամանակ ընդանրապես ոչինչ չէի անի՝ ցանկություններս հասկանալու համար»,- ավելացնում է Արսենը:

Լիզ Ավետիսյան

Նկարիչ, սկսնակ լուսանկարիչ։ Աշխատում է «Պեչենուբաղեր» սրճարանում:

–Մանուկ հասակում երազում էի հոգեբան կամ հնագետ դառնալու մասին։

Լիզը 18 տարեկան է։ Նա կազմակերպիչ է և, ինչպես ինքն է ասում, կազմակերպում է «բոմբ երեկոներ»։
Երազում է պրոֆեսիոնալ հարթակում զբաղվել լուսանկարչությամբ կամ ռեժիսուրայով, ունենալ սեփական սրճարան–բարը։

Արթուր Վարդիկյան

Մասնագիտությամբ կինոգետ: Զբաղվում է կինոքննադատությամբ: Շուրջ 8 տարի է՝ թարգմանություններ է անում: 2013-ից «Ոսկե ծիրան» Երևանի միջազգային կինոփառատոնի օրաթերթի համախմբագիրն է: 2015-ից «Ծիրանի ծառ» վավերագրական ֆիլմերի միջազգային փառատոնի համակարգողն է:

-Փոքր ժամանակ ոչ մի կոնկրետ մասնագիտության մասին չէի մտածում: Ուզում էի ուղղակի «Մերսեդոսով տղա» դառնալ:

Ապագայում ցանկանում է, իվերջո, ավարտել, ինչպես ինքն է ասում, բազմաչարչար ատենախոսությունը և ֆիլմեր նկարել:

Վահան Բալոյան

Միջնակարգ դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվել է վարսավիրական ուսումնարան: Վերջին 3 տարվա ընթացքում հեծանիվով շրջում է փողոցում, սուրճ է պատրաստում և վաճառում:

-Երբ փոքր էի, շատ բաների մասին էի մտածում, բայց ամենից շատ ուզում էի կահույք պատրաստող լինել:

Ապագայում ցանկանում է ընդլայնել այս փոքրիկ գործը ու շատացնել հեծանիվների քանակը կամ մի սրճարան բացել:

Մերի Մուն. քչերը գիտեն` Ամիրխանյան

Ավարտել է Թերլեմեզյանի անվան քոլեջի դիզայնի բաժինը, այնուհետև Գեղարվեստի ակադեմիայի գեղանկարչության բաժինը: Գերմանիայում Կասսելի բարձրագույն դպրոցում սովորել մետաքսատպագրության տեխնիկան (silkscreen printing):

- Երբ երեխա էի, երազում էի փոխել այն, ինչ ինձ շրջապատում է, նույնիկս ֆանտաստիկ շենքեր էի ուզում կառուցել:

Համարում է, որ արդեն անում է այն, ինչ երազել է, իսկ ապագայի անելիքներն առջևում են:

Լեոն Դումբովսկի-Վարդանյան

Խոհարարության փորձագետ, 6-րդ կարգի խոհարար

- Մանկուց երազել եմ խոհարարության մասին, և արդեն 27 տարեկանում ես խոհարար-ռեստորանատեր էի:

Միշտ երազել է օվկիանոսի ափին սեփական ռեստորան ունենալու մասին: