ԵՐԵՎԱՆ, 5 հոկտեմբերի — Sputnik. Հայաստանյան հեռավոր մարզերի երկու դաստիարակ այսօր որոշեցին ավտոմեքենա վարել սովորել: Տարվա լավագույն ուսուցիչն ու դաստիարակը, որոնք, ի դեպ, երկուսն էլ Գեղարքունիքի մարզից են, մեզ հետ զրույցում խոստովանեցին, որ ավտոմեքենա վարել չգիտեն, ուստի ՀՀ կրթության և գիտության նախարարության նվիրած ավտոմեքենաներից օգտվելու համար ստիպված կլինեն իրենք էլ որոշ ժամանակ աշակերտել:
Այս տարի «Տարվա լավագույն ուսուցիչ» է ճանաչվել Գեղարքունիքի մարզի Դրախտիկ գյուղի միջնակարգ դպրոցի պատմության ուսուցիչ Արարատ Մովսիսյանը: Երիտասարդ ուսուցիչը շփոթված էր անսպասելի պարգևից, բայց նաև` ոգևորված:
«Մինչև վերջին պահն էլ չէի հավատում, որ կարող էի մրցանակի արժանանալ: Մրցանակի արժանացա, քանի որ մրցույթը կազմակերպված էր արդարության սկզբունքով, իսկ արդարությունն այն էր, որ լինելով հեռավոր տարածաշրջանի ուսուցիչ` մտքովս երբեք չէր անցել, որ կգնահատեն աշխատանքս»,- ասաց նա:
Իսկ մրցանակը, բացի հաճելի ու անսպասելի լինելուց, նաև պարտավորեցնող է: Գյուղական դպրոցի ուսուցիչը պատրաստ է այսուհետ էլ ավելի հայրենասեր սերունդ կրթել, «աշակերտին դարձնել լավագույն քաղաքացի»:
Գեղարքունիքի մարզի Սևան քաղաքի մսուր-մանկապարտեզի դաստիարակչուհի Նարինե Հարությունյանը ևս նախարարի ձեռքից հուզմունքով ընդունեց իր նոր ավտոմեքենայի բանալիները:
«Կարծում եմ` գնահատվեց իմ` երեխաների հանդեպ ունեցած անչափ սերն ու գործի հանդեպ նվիրվածությունը: 12 տարի է` աշխատում եմ մանկապարտեզում. երեխաների հետ շփումը դժվար է, բայց` հաճելի: Միշտ իմ առջև նպատակ եմ դրել` առողջ և գիտակից սերունդ դաստիարակել»,- ասաց նա:
Երևանի թիվ 20 հիմնական դպրոցի տնօրեն Անահիտ Խոսրովյանն էլ այս տարի լավագույն տնօրեն է ճանաչվել: Բայց իր վաստակից առավել տիկին Խոսրովյանը կարևորում է գործընկեր ուսուցիչների վաստակը:
«Տնօրենը տնօրեն է դառնում ուսուցիչներով: Դպրոցի դեմքն ուսուցիչն է, աշակերտը, ծնողը, իսկ տնօրենը դարձել է մենեջերի նման բան»,- իր կոչումը համեստորեն թերագնահատում է Անահիտ Խոսրովյանը:
Ինչ վերաբերում է պարգևին, ապա տնօրենն այն վերագրում է ներառական կրթություն իրականացնելու հանգամանքին: «Չենք տարբերվում մյուսներից, բոլոր դպրոցներն էլ լավն են: Պարզապես ներառական կրթության կազմակերպումը մի փոքր ավելի սահուն ու լավ ստացվեց մեր դպրոցում, այդպես աչքի ընկանք»:
Sputnik Արմենիայի հարցին, թե դժվար չէ արդյո՞ք աշխատել մյուսներից «տարբերվող» երեխաների հետ, Անահիտ Խոսրովյանը պատասխանեց, որ իրենք երեխաներին չեն տարբերակում, բոլորին վերաբերվում են հավասարապես:
«Իհարկե, կան դժվարություններ, մանավանդ, որ դասարանների խտությունը 35 աշակերտ է պահանջում, իսկ 35-ից 2-3-ը պետք է կրթության առանձնահատուկ կարիք ունեցող երեխաները լինեն, և պարզ է, որ դասապրոցեսը չի իրականացվի այնպես, ինչպես 25 հոգանոց դասարանում»:
Ի դեպ, «տարվա լավագույն» կոչմանն արժանացած տնօրենը վստահեցրեց, որ նվեր ստացած համակարգիչը տանելու է դպրոց, բայց` ոչ իր աշխատասենյակ:
«Այնտեղ արդեն կա, կդնենք դասարաններից մեկում»,- ասաց նա:
Պարգևներն ու նվերները մանկավարժներին հանձնելուց ու մասնագիտական տոնի առթիվ նրանց շնորհավորելուց հետո ԿԳ նախարար Լևոն Մկրտչյանը նշեց, որ այսօր Հայաստանում ուսուցիչն ամենապահանջարկված մասնագիտությունն է, չնայած երբեմն հնչող դժգոհություններին:
«Ուսուցիչները կատարում են մեր երկրի անկախության բազային հենքի ստեղծման շատ կարևոր մի գործառույթ: Ուսուցիչը նախևառաջ առաքելություն է: Այն, որ հասարակությունն ամեն տարի կարևորում է ուսուցչի աշխատանքը` նրանց պարգևատրելով, կարևոր է»,-ասաց Լևոն Մկրտչյանը` հավելելով, որ այս միջոցառման հիմքերը դրվել են շուրջ 20 տարի առաջ` վարչապետ Անդրանիկ Մարգարյանի ու Վազգեն Սարգսյանի օրոք:
Sputnik Արմենիայի հարցին, թե որքանով է այսօր ուսուցիչը գնահատված պետության կողմից` հաշվի առնելով նաև ֆինանսական գնահատականը, նախարարը պատասխանեց. «Ֆինանսապես, իհարկե, շատ ավելին կարելի էր ցանկանալ, հատկապես, որ, գիտեք, եղած դրույքներն էլ շատ հաճախ այսօր կիսվում են: Բայց ես այսօր չէի ցանկանա այդ խնդիրները քննարկել: Ուսուցչի աշխատանքը պետք է մոտիվացիա ունենա, և այդ մոտիվացիան հասարակության հարգանքի դրսևորումն է: Ցավոք, վերջին ժամանակներում մեր կյանքի ձևաչափում նաև ուսուցչի հեղինակությունն անկում ապրեց: Եվ ես, որպես ԿԳ նախարար, իմ հիմնական գործառույթներից մեկը տեսնում եմ այդ հեղինակության բարձրացումը: Եվ ուսուցիչն էլ պետք է արժանի լինի դրան»:
Նախարարի խոսքով` եթե պետությունն առայժմ ֆինանսապես չի կարողանում խրախուսել ու գնահատել ուսուցչին, ապա գոնե վերաբերմունքով, հարգանքով պետք է անի դա:
