2011 թվականից ի վեր կառավարությունը տարեկան շուրջ 20 միլիոն դրամ է հատկացնում գայլերի դեմ պայքարելու համար։ Բնապահպանի խոսքով` այդ գումարը պետք է ուղղել այլ հարցերի լուծմանը։
«Կառավարության որոշմամբ դուրս գրված գումարները նախատեսված են գայլերին կրակոցներով վերացնելու համար, բայց մեր մոլորակի պատմությունը ցույց է տալիս, որ գայլերի դեմ նման կերպ պայքարելն անարդյունավետ է»,- ասում է բնապահպանը։
Նա վստահեցնում է, որ գայլերը դուրս են գալիս դեպի գյուղական տնտեսություններ, որովհետև կերակրման և բնադրման տարածք չունեն։
«Ամենամեծ խնդիրն անտառահատումներն են, գայլը կորցնում է այն կենդանիներին, որոնցով կերակրվում է, կորցնում է իր որջը և դուրս է գալիս մարդու տարածք։ Սա բնազդ է, որով միշտ է ղեկավարվելու կենդանին։ Երբ գայլերի վրա կրակում են, և որոշակի քանակություն պակասում է ոհմակից, էգ գայլերն ավելի մեծ ինտենսիվությամբ են սկսում բազմանալ։ Երբ փորձ է կատարվում որսի միջոցով կանխել հարձակումները, դա բացարձակ անարդյունավետ է»,- ասում է Ադամյանը։
Ըստ բնապահպանի` տվյալներ կան, որ գյուղերում գոմերի մեծ մասը շատ վատ վիճակում է` ո՛չ դուռ ունեն, ո՛չ` երդիկ, ո՛չ` չոբանի շուն, գյուղացին լրիվ անպաշտպան է։ Միակ բանը, որ ունի գյուղացին, հրացանն է, իսկ այս պահին հրացանն էլ չի օգնում։ Բնապահպաններն առաջարկում են, առաջին հերթին, գյուղացուն ապահովել գամփռ շներով, որոնք կկարողանան պաշտպանել հոտը։
