ԵՐԵՎԱՆ, 17 օգոստոսի — Sp[utnik. Մրցավարները պարզապես որպես ընծա, որպես նվեր Սերբիային ոսկե մեդալը մատուցեցին ոչ միայն Շտեֆանեկին, այլ ըմբշամարտի միջազգային ֆեդերացիայի նախագահ, ազգությամբ սերբ Նենադ Լալովիչին:
Հայ ըմբշամարտիկի հուզմունքը հնարավոր չէր չտեսնել, իսկ արցունքները, որոնք սահում էին Միհրանի դեմքի վրայով, ապացուցում էին, որ մեր մարզիկը ուղղակի չի համակերպվում անարդարության հետ ու նույնիսկ նկարվելու ցանկություն էլ չուներ: Ոմանց համար արծաթե մեդալը մեծ հաջողություն է իհարկե, բայց մաքուր սպորտում: Իսկ այս դեպքում սպորտի մաքրության մասին իմաստ չունի խոսել…
Մրցանակաբաշխությունից հետո Միհրան Հարությունյանն այնքան էր հուզված, որ մի քանի բառ արտաբերեց. «Ինձ հիմա ոչ մի բան չի հետաքրքրում: Ես չեմ ուզում այլևս գտնվել էստեղ: Այստեղից գարշահոտ է գալիս: Ես այլևս չեմ ուզում զբաղվել ըմբշամարտով, սպորտով: Ոչ մի բանով»:
Պատկերացնել այնգամ դժվար է թե անմարդկային մրցավարները ինչպիսի հոգեբանական հարված հասցրեցին այս անկոտրում կամք ունեցող մարզիկին: Միգուցե շատերի համար Միհրան Հարությունյանը արծաթե մեդալակիր է: Բայց մենք համոզված ենք, որ նա չեմպիոն է ու հենց այդպես էլ ընդունելու ենք մեր չեմպիոնին:
