ԵՐԵՎԱՆ, 21 հունիսի — Sputnik. Անգլիական այգին նաև Թատերական են կոչում, որովհետև հենց այդ տարածքում է գտնվում Գաբրիել Սունդուկյանի անվան ակադեմիական թատրոնը։ Վաղ առավոտից այգին լցվում է մարդկանցով. տարեցներն ու բալիկներին «մաքուր օդի հանած» երիտասարդ ծնողները բարություն են տարածում այգում։
Նստում են նստարաններին կամ հենց խոտի վրա։ Պապիկները զրուցում են դեսից-դենից, իսկ երիտասարդ մայրիկները հիանում են ծառերի հովի տակ, մանկասայլակում մուշ-մուշ քնած իրենց բալիկներով։ Անգլիայի մասին է հիշեցնում գլուխը թփերի միջից հանած երեքնուկը, որը Սուրբ Պատրիկի օրվա (Իռլանդիայի ավանդական և կրոնական տոն) խորհրդանիշներից մեկն է։
Անգլիական այգու ինքնատիպ խորհրդանիշ են դարձել պապիկները։ Ամեն օր այս այգի է գալիս նաև Սարդարապատի հերոսամարտի մասնակից, հայտնի գեներալ Փիրումովի ժառանգներից մեկը` Աշոտ Փիրումյանը։ Ողջ կյանքի ընթացքում աշխատել է շինարարության ոլորտում, բազմաթիվ տներ է կառուցել Երևանում, այսօր արդեն թոշակառու է ու ամեն առավոտ դուրս է գալիս Երևանի կենտրոնում գտնվող իր տանից և գալիս է այստեղ, շփվում հասակակիցների հետ։
Փիրումյանը պատմում է, որ հինգ զավակներն էլ մեծացել են հենց այստեղ` Անգլիական այգում. ինքն ու կինը երեխաներին այգի են բերել ամեն օր։
Այսօր, սակայն, ամեն ինչ չէ, որ գոհացնում է նրան։ Խոստովանում է, որ ժամանակին այստեղ հինգ ցայտաղբյուր է եղել, իսկ այսօր մեկն էլ չկա։
«Այսօր այդ ցայտաղբյուրները չկան, հետևաբար նաև խմելու ջուր չկա»,— ցավով նշում է Փիրումյանն ու ավելացնում, որ այդ հանգամանքը չի նվազեցնում այգու հանդեպ սերը։
Ժամանակին այս անկյունը հին Երևանի քաղաքային այգու մի մասն է կազմել, որը ձգվել է մինչև Աբովյան փողոց։ Հենց այս փողոցն էլ քաղաքի հիմնական ու պերճաշուք փողոցն է դարձել, քանի որ այստեղ են տեղակայվել մասնավոր խանութները, շքեղ շինություններն ու տները։ Մի խոսքով` ասես հին Լոնդոնը լինի` ունևոր երևանաբնակներով։
Այսօր այգու «հարևանները» Ֆրանսիայի և Իտալիայի դեսպանատներն են։ Թատերական ու դիվանագիտական հարթակների հարևան դարձած այգին, ասես, երկու տարբեր ժամանակաշրջանի արտապատկեր լինի. մի կողմում խնամված ու բարեկարգված հատվածն է, մյուս կողմում` տարածքներ, որոնք խորհրդային ֆիլմերի կադրեր են հիշեցնում։
Լքված կարուսելի մոտով անցնելիս էլ թվում է, թե ուր որ է երաժշտությունը կհնչի, կարուսելը կպտտվի ու այգին կլցվի մանկական զրնգուն ծիծաղով։ Այգու մի կողմում թոշակառուներն են, մյուս կողմում` իրենք իրենց անդադար նկարող երիտասարդները։
Այգին նորոգվել է 1919 թվականին, իսկ 1920 թվականին այստեղ է կայացել Երևանի ու Ալեքսանդրապոլի թիմերի ֆուտբոլային առաջին հանդիպումը։
Շարունակելի…
