ԵՐԵՎԱՆ, 17 հունիսի — Sputnik. Գոհար Սարգսյան. Բենիկ Պետրոսյանը քանդակների մեծ ժառանգություն է թողել արվեստասեր սերունդներին։ Նրա ընտանիքի անդամները` Արև ու Արեգ Պետրոսյաննները, Վահագն Հայրապետյանը գնում են նրա թողած հետագծով` բռնել են արվեստի ուղին։ Դստեր` Արև Պետրոսյանի հետ զրույցում հարցրի` գուցե, այնուամենայնիվ, նրա լավագույն ստեղծագործություններն իր զավակներն են, նա պատասխանեց.
«Հումորով, բայց պետք է ասեմ։ Վերջերս իմ ֆեյսբուքյան պատին մի նկար տեղադրեցի ու գրեցի` Բենոյի լավագույն ստեղծագործությունները` «Իկարուսն» ու ես»։
«Իկարուս» քանդակը հոր կերտած ամենասիրելի գործերից է։ Դրա համար էլ ցուցահանդեսի խորհրդանիշ է ընտրել հենց այդ քանդակը։ Նա այն բնութագրում է որպես տիեզերքի ու ստեղծագործող մարդու մտքի անսահմանություն։ Արև Պետրոսյանի խոսքով` հոր ապրած կյանքի օրինակով, իրենք էլ չեն ապրում զուտ կենցաղով, այլ` մտքերն ու գաղափարներն իրականություն դարձնելով։
Արև Պետրոսյանը տեղեկացրեց, որ այս ցուցադրությունը վերջինն է, քանի որ շատ աշխատանքներ վնասվում են։
«Բենիկ Պետրոսյանի արվեստն արժանի է մշտական ցուցադրության, պետք է լինի տուն-թանգարան, դրան կից` արվեստանոցներ, որոնք սովորեցնեն մանրաքանդակի դպրոցի վարպետի անցած ուղին և հնարավորություն լինի ոչ միայն տեսնելու, սիրելու, այլև ծնելու սերունդներ, որոնք կապրեն մշակութային կյանքով»,-ասաց քանդակագործի նկարչուհի դուստրը։
Նարնջագույն, երկնագույն, կանաչ։ Սրանք այն գույներն են, որոնցով տաղանդավոր ջազմեն Վահագն Հայրապետյանը նկարագրում է Բենիկ Պետրոսյանին։
«Նա շատ աշխատասեր էր։ Նրանից եմ սովորել` եթե մի բան ուզում ես ստեղծել, մի հապաղիր, արա այն»,-պատմեց նա։
Մանկության հուշերից հիշարժան դրվագ պատմելու խնդրանքին ի պատասխան, Վահագն Հայրապետյանը պատմեց` 7-8 տարեկանում ինքը նվագում էր, իսկ Բենիկ Պետրոսյանը` ստեղծագործում, նոր քանդակներ կերտում։ Նա բերեց օրինակ, թե որտեղ կարելի է տեսնել ասվածի ապացույցը։
«Կամերային թատրոնում դաշնամուրի մոտ նստած մի մանեկեն կա։ Նա աշխատում էր այդ մանեկենի վրա, իսկ ես նվագում էի։ Նույնիսկ այդ մանեկենի շորերն իմ շորերն են»,- ժպիտով հիշեց նա։
Զավակների պատմելով` Բենիկ Պետրոսյանը շատ էր սիրում բնությունը, ներդաշնակ էր նրա հետ։ Դրա համար էլ ամեն շաբաթ և կիրակի օրերին ընտանիքի անդամների հետ բնության գիրկ էին գնում։ Վերջերս դուստրը` Արև Պետրոսյանը, մի լուսանկար է հրապարակել, որտեղ խաղում է օձերի հետ։
«Ուրիշ մարդկանց համար դա սարսափելի է թվում, բայց մենք սիրում էինք բնությունը։ Նա մեծ սիրով էր պատմում ամեն քարի, ծառի, մորմերի ու օձերի մասին»,- ասաց քանդակագործի դուստրը։
Բենիկ Պետրոսյանը հայ իրականության մեջ հայտնի է որպես մանրաքանդակի դպրոցի հիմնադիր։ Միաժամանակ նրա ստեղծագործական համապատկերը բազմաժանր է` գեղանկարչություն և գրաֆիկա, մոնումենտալ և հաստոցային քանդակ և այլն։
Նա կյանքից հեռացել է ընդամենը 57 տարեկանում, բայց հասցրել է եզակի ու ինքնատիպ հսկայածավալ ժառանգություն թողնել։
