Մեր ռադիոն. աշխատանք` սիրով ու նվիրումով

Դիանա Հարությունյան, խմբագիր–մեկնաբան

Մենք այս ընթացքում, ցավոք, առիթ ունեցանք ղարաբաղյան պատերազմի 4 օրերին աշխատել արտակարգ ռեժիմով ու հաճախ ստիպված էինք լինում առանց տեքստի, առանց նախապես պատրաստվելու մտնել ուղիղ եթեր ու ապահովել ռադիոլսողի ակնկալած հրատապ տեղեկատվությունը։ Իհարկե, դա էլ մեր աշխատանքի մի մասն է, աշխատանք, որ ամեն օր է արվում ու արվում է նվիրումով` ունենալով հետևում 12 տարվա աշխատանքային փորձ։

Արամ Չախոյան, մեկնաբան

Ռադիոն այն հետաքրքիր աշխարհն է, որտեղ ես արդեն, բառի բուն իմաստով, ապրում եմ` սկսած 95 թվականից` արդեն ավելի քան 20 տարի։ Եվ ռադիոն ինձ տալիս է հնարավորություն ամեն օր մի նոր բան բացահայտելու` թե՛ ինքս իմ մեջ, թե՛ ընդհանրապես։ Ու երջանիկ եմ, որ ունեմ նման հնարավորություն` կյանքի կոչելու այս տարիների ընթացքում հղացած մտահղացումներս։

Որտեղ հայկական ռադիո, այնտեղ` հումոր

Սպարիկ Սարգսյան, հնչյունային ռեժիսոր

Ռադիոյում, հատկապես մեր աշխատանքում, շատ են պատահում նաև ծիծաղաշարժ դեպքեր։ Երբեմն եթերում լեզվի սայթաքումներ են լինում, որոնք մենք հաճախ հավաքում ենք ու պահում` որպես զավեշտալի միջադեպեր։

Լևոն Հայրապետյան, հնչյունային ռեժիսոր

Մի անգամ, երբ Ալինա Օրդյանն էր եթերում, ես էլ հնչյունային վահանակի մոտ էի, ինչ-որ լուր կար Ղրղզստանի մասին։ Լուրերը մտան եթեր, մուտքի երաժշտությունը լռեց ու Ալինան շատ լուրջ տոնով սկսեց կարդալ. «Այսօր Ղզղնստանի….», հետո մի պահ լռեց ու շարունակեց. «Ղզղնստանի….»։ Ես արդեն այդ ընթացքում ծիծաղում էի, չէի կարողանում զսպել ծիծաղս։ Ինքն էլ, ինձ նայելով, արդեն անկարող էր շարունակել եթերը։ Ստիպված ինչ-որ երաժշտություն դրեցի, մինչև կարողացանք մեզ հավաքել ու շարունակել եթերը։