Բանակից հետո Տիգրանը ցանկանում էր լրջորեն զբաղվել ինֆորմատիկայով և ուսումնասիրել համակարգչային գործի հիմունքները: Բայց չհասցրեց…
Վերջին անգամ նա հարազատների հետ խոսել էր 2016թ.-ի ապրիլի 1-ին: Այդ ժամանակ նա խոստացել էր, որ երեկոյան անպայման կզանգի:
«Մամ, ամեն ինչ լավ է: Երեկոյան կզանգեմ»,- դրանք Տիգրանի վերջին խոսքերն էին:
Չնայած նրան, որ Տիգրան այլևս երբեք չի զանգի, այնուամենայնիվ, մայրը սպասում է իր զինվորին:
Նա շուրջ 10 օր համարվում էր անհետ կորած: Հարազատները և մտերիմները մինչև վերջ սպասում էին, որ իրենց տղան ողջ և առողջ հետ կվերադառնա, բայց հավատը հօդս ցնդեց: 2016թ.-ի ապրիլի 10-ին նրանց հաղորդեցին, որ տղան զոհվել է:
Տիգրան Բերակչյանը 2016թ.-ի 22-ին դարձել էր 19 տարեկան:
Տիգրանի և նրա հարազատների պատմությունը ողբերգություն է ոչ թե մեկ ընտանիքի, այլ ողջ հայության համար, որոնք ապրում են ինչպես պատմական հայրենիքում, այնպես էլ արտասահմանում: Շատերը մինչև հիմա օգնում են զոհված զինվորների ընտանիքներին: Նախօրեին օգնություն է ցուցաբերվել նաև Տիգրանի ընտանիքին, ով զոհվեց հայրենիքի համար:
