Նկարիչ Բորիս Կլեմենտևը Sputnik Արմենիայի թղթակցին տված հարցազրույցում պատմեց իր ստեղծագործական ուղու և այն մասին, թե ինչ կապեր ունի Հայաստանի հետ: Զրուցեց Լաուրա Սարգսյանը:
-Ինչպե՞ս բացահայտեցիք Ձեր մեջ նկարչին:
— Որքան ինձ հիշում եմ, միշտ նկարել եմ: Նկարել եմ պատերի վրա, և հիշում եմ, թե ինչպես էին դրա համար բարկանում ինձ վրա: Դա մանկուց կա իմ մեջ: Հայաստանի հետ կապերը ճակատագրական եմ համարում: Մոսկվայում մենք ապրում էինք ընդհանուր բնակարանում` երկու հայ կանանց հետ:
Հայկական մոտիվները մանկուց առկա են եղել իմ կյանքում: Առաջին գիրքը, որը վերցրել եմ ձեռքս, եղել է հայ գեղանկարիչների ստեղծագործությունների ալբոմը: Հենց այդ ժամանակ ես ցանկացա ինքս նկարել: Իմ առաջին նկարը հարսնախոտի ճյուղ էր, որը նկարեցի` ազդվելով հայ նկարչից: Հետո գնացի նկարչական դպրոց, այնուհետև գեղարվեստի բուհ և այլն:
-Ո՞ր հայ նկարիչներն են Ձեզ վրա ազդեցություն թողել:
— Անկասկած, մեծ գեղանկարիչներ Այվազովսկին և Սարյանը: Ինձ մոտ նման ստեղծագործական համադրություն է. սիրում եմ Այվազովսկու դասական ժառանգությունը և նուրբ ոճը` ալիքների թեթևությունը, տեխնիկան: Սարյանի մոտ ապշեցնում է լույսի առատությունը: Հավանաբար ինձ մոտ երկու միտումներն էլ կան, և ես ինձ անվանում եմ դասական իմպրեսիոնիստ:
-Ի՞նչն է Ձեզ կապում Հայաստանի հետ:
— Ես արվեստանոց ունեմ Մոսկվայի «Էրմիտաժ» այգում, որը գտնվում է մայրաքաղաքի հենց կենտրոնում: Այգին հիմնվել է վաճառական Շչուկինի կողմից և 19-րդ դարի ոգի ունի: Դրա դիմաց գտնվում է ԽՍՀՄ ժողովրդական նկարիչ, քանդակագործ Ֆրիդրիխ Սողոյանի տունը, որի հետ մտերիմ հարաբերություններ ունեմ և հաճախ եմ հյուր գնում նրան:
-Ի՞նչն է Ձեզ ոգեշնչում:
— Շրջապատող մարդիկ, բնությունը, գունային գեղարվեստական տպավորությունների առատությունը:
-Ցուցահանդեսում ներկայացված է նաև աստվածաշնչյան թեման, բայց այստեղ չկա Ձեր հայտնի աշխատանքը՝ «Խոստովանությունը»: Ինչու՞ այն տեղ չի գտել ցուցադրությունում:
— «Խոստովանությունը» չէր համապատասխանում ցուցադրությանը: Այդ նկարն իր պատմությունն ունի: Ես ծանոթացել էի Տրոիցե-Սերգիևյան մայրավանքի վարդապետ Կիրիլի հետ: Եվ հենց նրա կերպարը, հոգևոր խորաթափանցությունը ոգեշնչեցին ինձ ստեղծել այդ կտավը: Ընդհանրապես ցանկանում եմ Իսրայել կատարած այցիս տպավորություններով մի շարք գործեր նկարել աստվածաշնչյան թեմայով:
-Եթե նկարիչ չդառնայիք, ինչո՞վ կզբաղվեիք:
— Ես ինձ այլ կերպ չեմ պատկերացնում, բայց հնարավոր է՝ դիվանագետ դառնայի:
-Ինչի՞ մասին եք մտածում, երբ նայում եք աստղերին:
— Հավերժության:
-Ցանկանու՞մ եք ինչ-որ բան նկարել Հայաստանում:
— Իհարկե: Ես վաղուց էի ցանկանում նկարել լեռների մեջ գտնվող տաճարները: Հաջորդ կտավները նվիրված կլինեն նաև դրանց, չէ ՞որ Հայաստանում շատ հնագույն և անսովոր տաճարներ կան:
