Լաուրա Սարգսյան, Sputnik.
Արամ Խաչատրյանի անվան համերգասրահը մարդաշատ էր։ Էստոնիայի ազգային արական երգչախմբի 47 անդամ` դիրիժոր Միկ Ուլեոյայի ղեկավարությամբ, նախապատրաստվում էին առաջիկա համերգին։
Մի քանիսը նստած էին պարտերում, մյուսները բեմում էին։ Ոմանք հորանջում էին, ոմանք` ձայնը «ստուգում», մյուսները` ձեռքերը կրծքին խաչած, սպասում էին դիրիժորին։ Ռուսական բառերը միախառնվում էին էստոներենին։ Երաժիշտները պատրաստվում էին հերթական անգամ զարմացնել երևանյան հանդիսատեսին։
Հայկական բեմում սա նրանց երրորդ ելույթն է լինելու` Վանաձորի համերգից և Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիրում ապրիլքսանչորսյան ելույթից հետո։
«Դժվար էր ելույթ ունենալը, սակայն մեզ ոգեշնչում էր այն հաղթանակը, որը վերաբերում էր ոչ միայն Հայաստանին, այլև` ողջ մարդկությանը։ Ցեղասպանության մասին ես իմացել եմ 30 տարի առաջ, երբ դեռ դպրոցում էի սովորում, սակայն հայ ժողովրդի ցավը գիտակցել ու զգացել եմ միայն այս միջոցառումների ժամանակ», — Sputnik Արմենիայի թղթակցի հետ զրույցում ասաց Միկ Ուլեոյան։
Երգչախումբը երեք տարի առաջ է համերգ ունեցել Հայաստանում և հայ հանդիսատեսին է ներկայացրել Կոմիտասի ստեղծագործությունները։
«Այդ օրից մեր երգացանկում ներառեցինք Կոմիտասի ստեղծագործությունները։ Իսկ այսօր մենք կկատարենք «Պատարագ», «Քրիստոս պատարագեալ» ու «Խորհուրդ խորին» ստեղծագործությունները», — ասաց Ուլեոյան։
Ուլեոյան էստոնական ազգային արական երգչախումբը ղեկավարում է 2011 թվականից։ «Գրեմմի» մրցանակակիր երգչախմբի հաջորդ ելույթը նախատեսված է Թբիլիսիում։
Էստոնական նվագախումբն առաջին պրոֆեսիոնալ արական երգչախումբն է, որը ժամանակին կարողացել է անչափ բարդ ստեղծագործություն կատարել` Շոստակովիչի 13-րդ սիմֆոնիան։
Էստոնական արական երգչախումբը 1944 թվականին հիմնադրել է երաժիշտ Գուստավ Էրնեզակսը։ 1950-ականների արական նվագախումբը դարձել է ազատ էստոնական մտքի խորհրդանիշը։
