ԵՐԵՎԱՆ, 13 ապրիլի — Sputnik, Արմենուհի Մխոյան. Նախկինում Ղփչաղ կոչվող գյուղը Հառիճ է վերանվանվել 1946 թվականին: Որոշ աղբյուրների համաձայն` ղփչաղցիները ղազախական ցեղի ներկայացուցիչներ են, ովքեր եկել ու հասել են Արագածի փեշերին: Հավանաբար հենց այս ենթադրական կապն է պատճառը, որ Ղազախստանն իրեն Հառիճի «հովանավոր» համարելով` մի անգամ օգնել է գյուղի գրադարանին, մի ուրիշ անգամ էլ՝ գյուղի փողոցի հիմնանորոգմանը: Հառիճի գլխավոր փողոցն էլ գյուղի «մեծերի» որոշմամբ արդեն ավելի քան 10 տարի է` կրում է Նուրսուլթան Նազարբաևի անունը: Շատերն են դժգոհ այս անվանումից, այդ թվում` հառիճեցիները։ Լրատվամիջոցները բազմաթիվ անգամ են անդրադարձել խնդրին, սակայն Հառիճ համայնքի ղեկավարությունն անսասան է իր որոշման մեջ ու չի փորձում իր սխալն ուղղել՝ հավանաբար ղազախական նոր առատաձեռնության սպասելիքով:
Դեպի պատմական եկեղեցական համալիր տանող ճանապարհն այդպես էլ շարունակում է կոչվել Նազարբաևի անունով, թեև պետք է նշել, որ գյուղի փողոցները, ընդունված կանոնակարգի համաձայն, անուններ չունեն. դրանք համարակալվում են։ Փաստը մնում է փաստ, Հառիճ այցելող ցանկացած զբոսաշրջիկ առաջին զարմանքն ապրում է հենց այն ժամանակ, երբ կարդում է այս փողոցի անունը ներկայացնող ցուցանակը։
Գյուղի բնակիչներին անչափ հետաքրքրում է` հայ-ղազախական նմանատիպ բարեկամական հարաբերությունը հաշվի առնելով` Ղազախստանի թեկուզ հեռավոր մի աուլում ՀՀ նախագահի անունը կրող փողոց կա՞ կամ երբևէ կլինի՞:
Ամեն դեպքում, եթե ո՛չ գյուղի ավագանին, ո՛չ համայնքի ղեկավարն այս հարցին ընթացք չեն տալիս, ապա ժողովուրդը փորձում է հարցն ինքնուրույն լուծել և արդեն պոկել է դեպի եկեղեցի տանող չորս ցուցանակներից մեկը, որը գտնվում էր հենց գյուղ տանող ճանապարհին։ Մյուս երեքն առայժմ կանգուն են։
