ԵՐԵՎԱՆ, 25 մարտի-Sputnik. «Հայկական ավիաուղիները» գնաց, պարտատերերը մնացին: Նախկին օդաչուները և զոհված օդաչուների հարազատները պահանջում են վճարել իրենց` տասնյակ միլիոնների հասնող պարտքը: Կառավարությունը հրաժարվում է:
2001թ-ի մայիսի 17-ին Թեհրանում վթարված ՅԱԿ-40-ի բոլոր 29 ուղևորներն ու հայկական անձնակազմի 5 օդաչուները զոհվեցին:
Այն ժամանակ հայկական շուկայում գործող միակ «Հայկական ավիաուղիներ» ընկերությունն իր զոհված աշխատակիցների ընտանիքներին` որպես փոխհատուցում, նպաստ էր նշանակել:
Այդ աղետի հետևանքով օդաչու որդուն կորցրած Ջեմմա Հովհաննիսյանը պատմում է, որ «Հայկական ավիաուղիների» սնանկացումից հետո կառավարությունն, իրենց բողոքներին ականջալուր լինելով, ժամանակ առ ժամանակ վճարել է նպաստների մի մասը: Իսկ 2008թ-ից հետո վճարումներն ընդհանրապես դադարել են:
«Ես ողորմություն չեմ ուզում, նման բանի ընդունակ չեմ: Եթե չէին տալու, թող չնշանակեին, եթե նշանակել են, թող վճարեն»,- Sputnik Արմենիայի թղթակցի հետ զրույցում ասաց 15 տարի առաջ 35-ամյա միակ որդուն կորցրած մայրը:
Կերակրողին կորցրած ընտանիքների նպաստի չափը ժամանակին հաշվարկվել է` զոհված օդաչուների աշխատավարձի չափը հիմք ընդունելով: Չվճարված գումարներն այս տարիների ընթացքում արդեն մի քանի տասնյակ միլիոն դրամի են հասել։
Կառավարությունը պնդում է, որ 2004թ-ին սնանկ ճանաչված ընկերության պարտքի պատասխանատուն չէ: Տարեց թոշակառու ծնողների կյանքի վերջին տարիների ապրուստը զոհված զավակների կյանքի դիմաց խոստացված ու չտրված փոխհատուցումն է:
Գրեթե նույն կարգավիճակում են նաև «Հայկական ավիաուղիների» նախկին աշխատակից օդաչուները, որոնք իրենց թռիչքային գործունեության ընթացքում են հաշմանդամություն ձեռք բերել ու վաղաժամ թոշակի անցել: Ընդունված կարգի համաձայն` ընկերությունը նպաստներ է նշանակել նաև նրանց: Բայց դրանք ևս 2004թ-ից հետո այլևս չեն վճարվել:
Ինքնաթիռի հրամանատար Սեյրան Սարգսյանը պատմեց, որ բազմիցս կառավարություն դիմելուց հետո նույն պատասխանն են ստանում:
«Կանչում են, ասում են՝ դուք ճիշտ եք, բայց փող չկա: Այս մի բուռ մնացած հաշմանդամ օդաչուների համար փող չկա՞, իրենց թալանի համար կա՞»,- վրդովվում է նախկին օդաչուն:
40 տարվա թռիչքային փորձ ունեցող հրամանատար Կիրով Քուշկյանն էլ ասում է, որ 2004թ-ին, երբ նախկին սնանկացած գործատուից սկսել են պահանջել իրենց չվճարված նպաստները, 110 աշխատակից էին, այսօր արդեն 57-ն են մնացել: Իսկ պայքարելու ուժ նրանցից ունեն միայն մի քանիսը:
«Մնացածը տանը սպասում են մահվան, արդեն ի վիճակի չեն տնից դուրս գալ»,- ասում է հրամանատարը:
Զոհված օդաչուների հարազատների ու հաշմանդամ դարձած օդաչուների խումբը ժամանակ առ ժամանակ կառավարության նիստի օրերին հավաքվում է կառավարության մուտքի մոտ՝ հուսով, որ իրենց պահանջը մի օր լսելի կդառնա իրենց կողքով անցնող պաշտոնյաներին:
