Լաուրա Սարգսյան, Sputnik.
Երևանի տիկնիկային թատրոնի սրահում, որտեղ արևի լույսը շատ քիչ է թափանցում, ապակե տնակներում անձայն քնած են տիկնիկները. դրանք Պավլոս Բորոյանի` Երևանի տիկնիկային թատրոնի հիմնադրի անվան թանգարանի հավաքածուից են։
Տիկնիկների աշխարհագրությունը մեծ է. այստեղ կարելի է տեսնել չինական ավանդական տիկնիկ, կողքին` Սինգապուրից բերված փայտիկներով կառավարվող տիկնիկ, իսկ քիչ այն կողմում` ղազախական յուրդ։
Ներքևում հպարտորեն շարվել են Հնդկաստանի տարբեր նահանգներից բերված տիկնիկներ, որոնք ժամանակին թատրոնին է նվիրել Հնդկաստանի վարչապետ Ինդիրա Գանդին նախորդ դարի 70-ականներին Հայաստան կատարած պաշտոնական այցի ժամանակ։
«Թեև այն ժամանակ թատրոնն աշխարհում այնքան էլ ճանաչված չէր, այդուհանդերձ Ինդիրան` որպես կրթված մարդ, գիտեր` ուր է գալիս, ինչ երկիր և ինչով է հարուստ այդ երկիրը»,- ասաց տիկնիկային թատրոնի տնօրեն Ռուբեն Բաբայանը։
Մինչ «տարբեր ազգերի» տիկնիկները հանգստանում էին, շատ առույգ էր թատրոնի ստեղծողին` Պողոս (Պավլոս) Բորոյանին պատկերող տիկնիկը։
Երևանի Հովհ. Թումանյանի անվան տիկնիկային թատրոնը ստեղծվել է 1935 թվականին մի խումբ նվիրյալների` Սոֆի Աբաջյանի, Վարյա Ղազարյանի, Պավլոս Բորոյանի կողմից, ովքեր Մոսկվայում սովորում էին ռուս դերասան և ռեժիսոր Սերգեյ Օբրազցովի ղեկավարած թատերական ստուդիայում։
«Ավագ տարիքի մարդիկ հիշում են Պավլոսին` տիկնիկների ճամպրուկով։ Նա մեկնում էր Հայաստանի շրջաններ և ներկայացումներ տալիս։ Ելույթից առաջ ասում էր. «Այժմ դուք երգ կլսեք. բառերը` Պավլոս Բորոյանի, իսկ երաժշտությունը` Լյուդվիգ վան Բեթհովենի»»։
Թատրոնում 80 տարվա ընթացքում մոտ 500 ներկայացում է բեմադրվել։ Թատրոնը գործունեությունը չի դադարեցրել անգամ ամենադժվար տարիներին։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո մի շրջան եղավ, երբ թատրոնները լուծարվեցին և պետք է ինքնաֆինանսավորման անցնեին։ Այդ ժամանակ դերասանները կամավոր կերպով փորձում էին պահպանել թատրոնի բեմադրությունները։ Երբ 50-ականներին թատրոնները նորից պաշտոնապես պետք է բացվեին, տիկնիկայինն այն եզակիներից էր, որն ամեն ինչ չսկսեց զրոյից և հեշտորեն մտավ ստեղծագործական հունի մեջ։
«Այսօր թատրոնը ներկայացումներ է բեմադրում մեծերի ու փոքրերի համար։ Այստեղ կարելի է տեսնել ինչպես դրամատիկ բեմադրություններ, այնպես էլ մնջախաղ, բալետ, ընդ որում` հայերեն, ռուսերեն, անգլերեն ու արաբերեն։ Այսինքն` թատրոնը գործում է «այն ամենն, ինչ տաղանդավոր է, պետք է բեմ բարձրանա» սկզբունքով»,- նշեց թատրոնի տնօրենը։
Նա ավելացրեց, որ թատրոնում հաճախ են համերգներ կազմակերպվում։ Թատրոնի սրահը հաճախ որպես ցուցասրահ է ծառայում։ Թատրոնը դարձել է Երևանի յուրօրինակ մշակութային օջախը։
Անտոն Չեխովը ժամանակին ասել է. «Ստեղծագործության ամենամեծ խոչընդոտը հաջողության պարտադրանքն է»։ Մեծ գրողի թևավոր խոսքը թատերախմբի կարգախոսն է դարձել։
«Շատ տարիներ առաջ ես սուղ միջոցներով չորս դերասանով ներկայացում արեցի` Հովհաննես Թումանյանի «Խելոքն ու հիմարը» հեքիաթի հիման վրա։ Ես այդ ներկայացումով շրջագայեցի աշխարհով մեկ ու շատերի սերը նվաճեցի։ Տարբեր երկրներում մարդիկ այն դիտելուց հետո ասում էին` դա իմ մասին է»,- ասաց Բաբայանը։
Տասնվեց անձից բաղկացած թատերախումբը շատ է շրջագայում և մեծ ու փոքր լավ ընկերներ է ձեռք բերել Հայրենիքում ու նրա սահմաններից դուրս։
