ԵՐԵՎԱՆ, 7 մարտի — Sputnik, Արմենուհի Մխոյան. «Յուրաքանչյուր մարդ ունի իր կյանքի իմաստը, իմը ֆուտբոլն է: Եթե չկա ֆուտբոլ, ապա չկա կյանք: Ֆուտբոլ խաղալիս յուրաքանչյուր մարդ կարող է դառնալ ոչ միայն լավ ֆուտբոլիստ, այլև լավ մարդ: Ֆուտբոլն ինձ սովորեցնում է աշխատասիրություն, հարգել մրցակցիդ: Չէ՞ որ հարգանքը վեր է ամեն ինչից…»:
Սա 13-ամյա Նունե Ադամյանի շարադրությունից մի հատված է: Ինչպես շարադրության մեջ, այնպես էլ մեր հանդիպման առաջին իսկ պահից նա սկսեց ոգևորությամբ խոսել ֆուտբոլի մասին: Նունիկին ու նրա թիմակիցներին հանդիպեցի Գյումրու ֆուտբոլի ակադեմիայում մարզվելիս: Նունիկը նույնիսկ հարցերին պատասխանելու ժամանակ էր շարունակում արհեստավարժ ֆուտբոլիստի նման գնդակով հնարքներ կատարել:
«Ընկերուհիներիս հետ բացի ֆուտբոլից սիրում եմ հագուստի ու երաժշտության մասին խոսել, բայց ինձ ամենից շատ ֆուտբոլն է հետաքրքրում: Տղաների մասին չեմ խոսում, դեռ չեն հետաքրքրում»,- դեռատի աղջկա անկեղծությամբ նշեց նա՝ թեթևակի կարմրելով:
Պարապմունքի օրը ցուրտ էր, ձյուն էր գալիս: Հետաքրքրվեցի՝ ցուրտ ու դժվար չէ՞:
«Եթե ուզում եմ երազանքիս հասնել, ապա դժվար բան չկա, պետք է պարապեմ ցանկացած եղանակի»,- նշեց Նունիկը և երկու ֆուտբոլիստի անուն տվեց, ում կուզենար նմանվել` Մխիթարյան ու Ռոնալդո. մեկին արագաշարժության, մյուսին` տեխնիկայի համար:
Ինչպես Նունիկի, այնպես էլ թիմի դարպասապահի՝ 14 տարեկան Գայանե Սարուխանյանի համար ֆուտբոլն ավելին է, քան հոբին, աղջիկն այն անվանում է ուժեղների խաղ:
«Նրանց, ովքեր կարծում են, թե սա աղջիկների մարզաձև չէ, մենք հակառակը կապացուցենք: Դժվարը միայն սկզբում էր, երբ ծնողներս էին դեմ, ասում էին, թե աղջիկներին վայել չէ, բայց տեսնելով, որ անհնար է դիմակայել ցանկությանս, համակերպվեցին, հիմա նրանց համար սովորական է: Ավելին, հիմա արդեն ընկերուհիներիս եմ փորձում համոզել ու իրենց էլ «ներքաշել» այս մարզաձևի մեջ»,-նշեց Գայանեն` ընդգծելով այն երեք կարևոր հատկանիշները, որոնք անհրաժեշտ են լավ ֆուտբոլիստ լինելու համար՝ համառություն, պայքար ու անկոտրում ոգի:
Նունիկն ու Գայանեն Գյումրու աղջիկների ֆուտբոլի «Տրիբունա» ակումբի թիմից են: Չնայած կարճ՝ 2 տարվա պատմությանը, թիմն արդեն բավական հաջողություններ է գրանցել` դառնալով նույնիսկ Հայաստանի կանանց 2014-15թ.-ի գարնանային մրցաշրջանի հաղթող B ենթախմբում, իսկ արդեն բարձր տարիքայինների մեջ երրորդ տեղում է: Թիմի մարզչի համար ամենդժվարը պահպանողական Գյումրիում աղջիկների թիմ հավաքելն էր:
«Թիմի ձևավորումը բավական բարդ ընթացք է ունեցել: Ելնելով կարծրատիպերից՝ մեզ համար շատ դժվար էր Գյումրիում ունենալ աղջիկների թիմ: Սկզբում հիմնական բազան Գյումրու Ֆ. Նանսենի անվան խնամքի կենտրոնի սաներն էին, հետագայում, տեսնելով աղջիկների ոգևորությունն ու հաջողությունը, արդեն թիմը համալրվեց: Առաջին քայլերն արդեն արված են, և ես կոչ եմ անում ծնողներին` թույլ տալ իրենց աղջիկներին ֆուտբոլով զբաղվել»,- ասաց մարզիչ Սենիկ Առաքելյանը:
Մարզչի խոսքով` ֆուտբոլով զբաղվում են ոչ միայն նրանք, ովքեր արդեն առանց ֆուտբոլի իրենց չեն պատկերացնում, այլ նաև այն աղջիկները, ովքեր զբաղվում են ֆուտբոլով առողջ ապրելակերպի համար: Շատ ծնողներ, ովքեր առաջին երեխային դժկամությամբ են թողել ֆուտբոլով զբաղվել, տեսնելով հաջողությունները` երկրորդ երեխայի ձեռքը բռնած իրենք են բերում թիմ, կամ էլ արդեն ցանկանում են իրենց աղջկան տեսնել հավաքականի կազմում:
«Իմ փորձից ելնելով` կարող եմ ասել, որ ի տարբերություն տղաների` աղջիկներն ավելի այսպես ասած թասիբով են, ձգտումն ավելի մեծ է նրանց մոտ, աշխատասեր են: Թիմում ունենք աղջիկներ, ովքեր ահավոր չեն սիրում պարտվել ու գնում են մինչև վերջ: Նրանք թիմի շարժիչ ուժն են»,- նշեց թիմի մարզիչը:
Լուրջ ակնկալիքներ կան այս թիմից, թեև դժվարությունները շատ են՝ պարապելու հիմնական վայրի բացակայությունը, ավելի մեծ տարիքից մարզաձևով զբաղվելը և այլն, բայց սա չի ընկճում ո՛չ մարզչին, ո՛չ աղջիկներին. ձյան ու անձրևի ժամանակ, դպրոցների դահլիճներում կամ բացօթյա՝ նոր մրցելույթներին ընդառաջ պարապմունքները շարունակվում են:
