ԵՐԵՎԱՆ, 8 մարտի — Sputnik. «Ժամանակ չկար մարտի 8-ը նշելու,- պատմում է Հայրենական Մեծ պատերազմի վետերան Ռոզալիա Աբգարյանը,- բայց ուրախանում էինք, երբ մեզ ծանրոցներ, ձեռնոցներ, գուլպաներ էին ուղարկում»:
Տիկին Ռոզալիան հիշում է, թե ինչ խանդավառությամբ էր նշվում Կանանց միջազգային օրը խորհրդային տարիներին՝ ծաղիկներ, նվերներ, տոնակատարություններ, և ուրախ է, որ սիրված տոնը, անկախության առաջին տարիների մոռացությունից հետո, դարձյալ վերադարձել է:
«Սա այնպիսի մի օր է, որ նշում են բոլորը, իհարկե, ընտանիքի անդամները չեն մոռանում այդ մասին ու անպայման մի նվերով, ծաղիկներով շնորհավորում են»,-նշում է 93-ամյա կին վետերանը:
Տիկին Ռոզալիան այսօր հպարտ է իր մարտական անցյալով: Չի զղջում, որ 18 տարեկանում դպրոցն ավարտել է ու մեկնել ռազմաճակատ. «Եղել եմ առաջին գծում, կապավոր: Փոքրիկ ռադիոկայանի վրա էի աշխատում՝ կրակի, ռմբակոծության տակ: Ուկրաինան լրիվ անցել եմ, մասնակցել եմ Լեհաստանի, Հունգարիայի, Չեխոսլովակիայի ազատագրմանը»:
Տիկին Ռոզալիան մասնակցել է եղել նաև Պրահայի ազատագրմանը: Նա առաջինն էր, որ ընդունեց այդ քաղաքից ստացված օգնության կանչն ու փոխանցեց բանակի ղեկավարությանը:
«Այդ ռադիոհաղորդումը ես լսել եմ, ընդունել եմ, որ Պրահան գտնվում է վտանգի տակ, իրենք խնդրում են, որ մենք հասնենք և ազատագրենք քաղաքը: Այդ ռադիոհաղորդումը փոխանցել եմ մեր հրամանատարին, և մեր զորքը դեպի հյուսիս գնալու փոխարեն գնաց դեպի Պրահա և ազատագրեց այն»,- անթաքույց հպարտությամբ պատմում է նախկին կապավորը:
Իսկ պատերազմի ավարտից հետո նա իր կյանքի նպատակը դարձրեց հաջորդ հայրենասեր սերունդների դաստիարակությունը: Վաստակավոր ուսուցչուհին ամեն տարի մարտի 8-ին նաև նախկին սաներից է շնորհավորանքներ ստանում:
Իսկ տոնի ամենակարևոր մաղթանքը պատերազմ վերապրած կնոջ շուրթերից եղել և մնում է խաղաղությունը:
