ԵՐԵՎԱՆ, 24 փետրվարի — Sputnik, Արմենուհի Մխոյան. Ապարանցի 64 ամյա Թերեզա Գևորգյանին լարախաղացության հանդեպ սերն անցել է քեռուց։ Մանուկ հասակում Թերեզայի համար լարախաղացությունը զուտ հաճելի զբաղմունք էր: Նախ՝ միայն պարում էր, ավելի ուշ լարի վրա բարձրանալն ու պարելը դարձավ ապրուստի միջոց, և այսպես 30 տարի շարունակ:
Տարիքի հետ արդեն այս փոքրամարմին ու արագաշարժ կինը լարի վրա չի բարձրանում, այլ որպես ծաղրածու հանդիսականներից դրամ է հավաքում, լարի տակ կատակային շարժումներով ընդօրինակում լարախաղացին, համբուրում պատահական հանդիսատեսին։ 64-ամյա կնոջ արագաշարժությունն ու ակտիվությունը նախանձելի են նույնիսկ երիտասարդների համար:
Ավելին, սիրած զբաղմունքը շարունակող աշակերտներ ունի: Ցուցադրությունից հետո լարախաղաց կինը հպարտությամբ նշեց.
«Տեսա՞ր, ինչ արեցի, դե թող իմ նման պարեն՝ 64 տարեկան կին եմ: Վեց տարեկանից եմ պարում, բայց այս խաղով արդեն 30 տարի եմ զբաղվում: 4-5 աշակերտ ունեմ: Մենք միշտ կանք ու կլինենք»:
Չնայած ժամանակները փոխվել են, դրա հետ նաև մարդկանց հետաքրքրություները, սակայն ցանկացած զանգվածային միջոցառման ժամանակ լարխաղացներն իրենց հանդիսատեսն ունեն։
Ցավոք, այսօր քիչ են այս գործի նվիրյալները, իսկ միջոցառումների դեպքում հավաքած գումարը երբեմն նույնիսկ ծախսը չի հոգում:
«Որ կանչում են ու փողը տալիս են, լավ է, բայց որ փող չեն տալիս, դրա համար էլ շատ միջոցառումների չենք գնում, մեր արվեստն էլ կորչում է: Պետք է լավ նայեն ու հովանավորեն, որ այս ազգային արվեստն էլ չկորչի: Տեսնու՞մ եք` ինչքան լավ ու հետաքրքիր է, նույնիսկ այս ցրտին զբաղեցնում ու ուրախացնում ենք: Թող մեր ժողովուրդը միշտ հարգի մեր արվեստն ու մեզ՝ լարախաղացներիս»,- այսպիսին են լարախաղաց Թերեզայի ցանկությունները:
