ԵՐԵՎԱՆ, 16 փետրվարի-Sputnik. Եվրոպական ու Ասիական մշակույթները միանգամայն տարբեր են իրենց հոգեբանությամբ ու արժեհամակարգերով, այնպես որ բախումներն անխուսափելի են, կարծում է Միհրդատ Մադաթյանը։
Որպես օրինակ նա նշեց, որ եվրոպական արժեքներն ավելի շատ տանում են կոսմոպոլիտիզմի, ազգերի վերացման։ Իսկ Ասիական ժողովուրդների մոտ ավելի շատ ազգային մտածելակերպ կա, ընտանիքի խնդիրն է ամուր դրված։ Եվ այստեղ բախումներ կլինեն։
«Կամ ազնվությունն ու ճշտապահությունը, որ հատուկ է գերմանացիներին, բնորոշ չէ ասիացիներին։ Արևելքի ազգերն իրենց մեջ ունեն խաբեբայություն և փորձում են այդպես ապրել Գերմանիայում։ Չի ստացվելու, չի համընկնելու»,- նշեց Մադաթյանը։
Նրա կարծիքով` եթե միգրացիան փոքրաքանակ է, օրինակ` 4-5 ընտանիք, կամ խոսքն աշխատանքային միգրացիայի մասին է, ապա այդ մարդիկ կընդունեն տվյալ երկրի արժեհամակարգը։
«Սակայն քանի որ մեծաքանակ միգրացիա է տեղի ունեցել, նրանք ոչ թե ընդունում են տեղի արժեհամակարգը, այլ թելադրում իրենցը, ու քանի որ նրանց քանակը մեծ է, այդ երկրի ներկայացուցիչները ստիպված են ընդունել նրանց»,- նկատեց Մադաթյանը` ավելացնելով, որ Ասիական միգրացիան անպայման Գերմանիայի վրա լուրջ ազդեցություն կթողնի։
Գերմանիան, որ ներգաղթյալների հետ կապված խնդիր ունի արդեն 100 տարուց ավելի, հիմա ավելի բարդ վիճակում է, քանի որ այս երկիր օրական մտնում է մի քանի հազար ներգաղթյալ։ Վիճակը լրջանում է նրանով, որ գերմանացիների մի մասը, կարեկցանքից ելնելով, միգրանտների կողքին է կանգնում, և ստացվում է, որ միգրանտները պաշտպանված են, կուշտ, տաք և պահանջներ են դնում։
Ըստ հոգեբանի` միգրանտները չեն կարող հասկանալ, թե ինչու իրենք պետք է ենթարկվեն տվյալ երկրի արժեհամակարգին և կանոններին։ Ու եթե դրան գումարվում են եվրոպական արժեքները` մարդու իրավահավասարություն, իրավունքների պաշտպանություն, ապա ստացվում է, որ այդ մարդիկ օգտվում են իրենց իրավունքներից։ Նրանք շատ են և թելադրում են իրենցը։ Այլ հարց է` դա եվրոպացիներին դուր է գալիս, թե ոչ։
Խոսելով Հայաստանի մասին` Մադաթյանը նկատեց, որ այստեղ խնդիրն ուրիշ է։ Նախ` Հայաստանը երբեք բազմազգ երկիր չի եղել, երկրորդ` Հայաստանն ավանդականությունը դեռևս պահող երկիր է և կարողանում է միգրանտներին բերել իր դաշտ։
«Դրան էլ գումարեք, որ սիրիահայերը մեր ազգակիցներն են, և մեր արժեհամակարգերը միմյանց օտար չեն, կարողանում ենք իրար հետ համակերպվել։ Սիրիահայերը լավ քաղաքացիներ են դարձել, ոչ մի կանոն չեն խախտում ու ոչ մի բռնություն չեն գործադրում»,- ասաց Մադաթյանը։
Այլ է խնդիրն աշխատանքային միգրացիայի դեպքում. աշխատանքային միգրացիայի դեպքում հայերը Հայաստանում արմատները չեն կտրում, Ռուսաստան մեկնելիս իրենց կանանց ու մայրերին են այստեղ թողնում, որ հետ վերադառնալու հնարավորություն ունենան։
«Այսինքն` հոգեբանորեն այս մարդիկ պատրաստ են հետ վերադառնալու, իրենք գնում են աշխատելու, գնում են ինչ-ինչ պատճառներով»,- նշեց նա։
Լինում են նաև «լուռ բաժանություններ», երբ մարդիկ գնում են գումար վաստակելու, բայց նրանց հիմնական նպատակը ոչ թե գումար վաստակելն է, այլ ընտանիքը լքելը։ Ամուսնալուծություն, որպես այդպիսին, տեղի չի ունենում, բայց իրականում տղամարդիկ ապրում են ընտանիքից հեռու։ Այսինքն` միգրացիաները տարբեր պատճառներ ու տարբեր դրսևորումներ ունեն։
