Լաուրա Սարգսյան, Sputnik.
ԽՍՀՄ-ի փլուզումից առաջ շուկան անվանում էին «կոլխոզի շուկա», մարդիկ առևտուր էին անում բաց երկնքի տակ, հանրախանութի (ГУМ) կողքին:
Շուտով Գումն արժանացավ նույն ճակատագրին, ինչ ԽՍՀՄ-ը: Սակայն անվանումը պահպանվեց ու ամրապնդվեց արդեն որպես շուկայի անվանում:
Ժամանակին այստեղ կարող էիր սրտիդ ուզածը գտնել: Իսկ այսօր լոկ դատարկված սեղանիկներ են, միջանքներով անցնող հատուկենտ հաճախորդներ, ապագայի հույսով ու հավատով ապրող վաճառականներ: Նրանցից ոմանք այստեղ աշխատել են 25 տարի, մյուսներն՝ ավելի շատ:
Յուրաքանչյուր սեղանիկի, յուրաքանչյուր հաճախորդի հետ նրանց կապում են ոչ միայն իրենց ապրած տարիները, այլև սիրած աշխատանքը, որին նվիրել են կյանքի մեծ մասը:
Թարմ կանաչի, համեղ բաստուրմա ու պանիր, լավաշ ու չրեր: Եվ սա դեռ ամենը չէ, ինչ կարելի է գտնել այստեղ:
1/10
© Sputnik / Асатур Есаянц
Ես 56 տարեկան եմ, ապրում եմ Էջմիածնում: Այս շուկայում աշխատում եմ շուրջ 26 տարի: Ունեմ որդի ու երեք աղջիկ: Արևշատ գյուղում ենք ապրում: Ընտանիքով հողագործությամբ ենք զբաղվում: Բոլոր չրերն ինքս եմ պատրաստում, մեր իսկ աճեցրած մրգերից:
2/10
© Sputnik / Асатур Есаянц
9:00-ից շուկայում եմ լինում: Դասավորում ենք ապրանքը, հետո սուրճ խմում, անցած օրվա նորությունները պատմում ու հաճախորդի սպասում: Իհարկե առևտուրն օրեցօր ավելի է վատանում ու ապրելը դժվարանում է... Բայց ամեն դեպքում այս շենքի պատերն ինձ համար հարազատ են:
3/10
© Sputnik / Asatur Yesayants
Այս տարի 60 տարեկան կդառնամ: Ես Կարճաղբյուր գյուղից եմ: 40 տարի է՝ Երևանում եմ ապրում: Իմ կյանքի 25 տարին նվիրել եմ շուկայում աշխատելուն, մինչ այդ հաշվապահ էի աշխատում: Պանիր եմ վաճառում: Կարիքը ստիպեց, որ սկսեմ շուկայում աշխատել:
Երբ ամուսնուս մոտ շաքարախտ հայտնաբերվեց, իսկ ես պետք է մեծացնեի, կերակրեի ու հագցնեի երեխաներիս, որոշեցի առևտրով զբաղվել, քանի որ նախկին աշխատավայրում աշխատավարձս շատ ցածր էր:
Գնացի Սադախլո, այնտեղից գյուղում վաճառելու համար ապրանք բերեցի: Բայց քանի որ մարդիկ փող չունեին, ես բերածս փոխանակեցի պանրի հետ: Ու այդ պանրով եկա Գումի շուկա: Այդպես էլ որոշեցի միայն պանրի վաճառքով զբաղվել, ու արդեն 25 տարի է՝ ինչ հավատարմորեն իմ աշխատանքն եմ անում:
Երբ ամուսնուս մոտ շաքարախտ հայտնաբերվեց, իսկ ես պետք է մեծացնեի, կերակրեի ու հագցնեի երեխաներիս, որոշեցի առևտրով զբաղվել, քանի որ նախկին աշխատավայրում աշխատավարձս շատ ցածր էր:
Գնացի Սադախլո, այնտեղից գյուղում վաճառելու համար ապրանք բերեցի: Բայց քանի որ մարդիկ փող չունեին, ես բերածս փոխանակեցի պանրի հետ: Ու այդ պանրով եկա Գումի շուկա: Այդպես էլ որոշեցի միայն պանրի վաճառքով զբաղվել, ու արդեն 25 տարի է՝ ինչ հավատարմորեն իմ աշխատանքն եմ անում:
4/10
© Sputnik / Asatur Yesayants
Ծնվել եմ 1954 թվականին: 1997 թվականից շուկայում եմ աշխատում: Շուկայական բիզնեսս սկսել եմ հացի վաճառքից, քանի որ գումար չունեի: Այնուհետև վարկ վերցրի, գործս մեծացրի ու սկսեցի լավաշ վաճառել: Սակայն գործերս վատացան, երբ բացվեցին մեծ խանութները:
5/10
© Sputnik / Asatur Yesayants
Աշխատանքին նաև մեծ վնաս հասցրեց այն, որ մարդիկ սկսեցին լքել երկիրը: Ու թեև առևտուրն օրեցօր ավելի է դժվարանում, քանի որ մշտական հաճախորդները մեկնել են երկրից, այնուամենայնիվ ես սիրում եմ աշխատանքս ու գործընկերներիս: Երեք որդի ունեմ, որոնք ծաղիկ են աճեցնում: Ապրում ենք Մայակովսկի գյուղում:
6/10
© Sputnik / Asatur Yesayants
Ես Հովտաշատ գյուղից եմ: Առավոտյան վեցին աշխատանքի եմ գալիս, երեկոյան տուն գնում: Շուկայում սեփական այգու ապրանքն եմ վաճառում: Շուկայում առավոտը սկսում է մեկ գավաթ սուրճից ու ծխախոտից, հետո հաճախորդներին ենք սպասում: Այսպես էլ անցնում է օրը, իսկ երեկոյան թոռներիս հետ եմ զբաղվում: Ես նրանց շատ եմ սիրում, նույնիսկ, երբ ինձ բարկացնում են:
7/10
© Sputnik / Asatur Yesayants
Իմ աշխատանքային օրը սկսվում է 9:00-ին: Առևտրով զբաղվելուց առաջ ես ասեղնագործություն էի անում, աշխատում էի արտադրական կոպերատիվում: ԽՍՀՄ-ի փլուզումից հետո եկա շուկա, որն այնքան գունեղ ու հարուստ էր այն ժամանակ: Միայն բաստուրմայի շուրջ 70 տաղավար կար, որից այսօր 7-ն է մնացել: Այստեղ աշխատելով՝ ես կարողացա մեծացնել երեխաներիս` աղջկաս ու որդուս: Հիմա ես արդեն երեք թոռ ունեմ: 58 տարեկան եմ:
8/10
© Sputnik / Asatur Yesayants
Նախկինում ինքս էի բաստուրմա պատրաստում, բայց հիմա չեմ հասցնում: Թոռներիս եմ նվիրում ազատ ժամանակս: Ես լավատես եմ, ու իմ 25-տարվա աշխատանքային փորձի վրա հիմնվելով՝ հավատում եմ, որ շուկան երբեք չի փակվի, նույնիսկ եթե ողջ աշխարհը փոխվի, քանի որ շուկան շատերի ապրուստի միակ միջոցն է:
9/10
© Sputnik / Асатур Есаянц
Ես 63 տարեկան եմ, ծնվել եմ Երևանում: 1981 թվականից աշխատում եմ Գումում: ԽՍՀՄ-ի ու Գումի փլուզումից հետո շուկայում վարորդ եմ աշխատել: Մինչև փլուզումն ամեն ինչ այլ էր, բոլորը համերաշխ էին ապրում, ուրախ: Կյանքը շատ փոխվեց այդ տարիներից հետո: Հայտնվեցին տարբեր սուպերմարկետներ, որոնք էլ հենց «խփեցին» շուկայի գործին:
10/10
© Sputnik / Асатур Есаянц
6:30 գալիս եմ աշխատանքի և տուն գնում 16:00-17:00-ին: Չեմ խմում, չեմ սիրում սուրճ ու թեյ: Թեյ միայն առավոտյան եմ խմում: Միակ բանը, որի համար ափսոսում եմ, այն է, որ որդիս 1998 թվականին պատահական ռումբի զոհ դարձավ Ղարաբաղում:
