ԵՐԵՎԱՆ, 28 հունվարի — Sputnik. Վերջին տարիներին նկատվում է հայրենասիրության աճ, ամենից առաջ` հայ երիտասարդության շարքում։ Դա հատկապես նկատելի է, երբ իրավիճակը սրվում է, Sputnik Արմենիային տված հարցազրույցում ասաց ռազմական փորձագետ Արթուր Եղիազարյանը։
Նա կարծում է, որ ծառայության ընթացքում յուրաքանչյուրը կարող է սխալ թույլ տալ, և եթե դա տեղի է ունեցել, պետք է հնարավորություն տալ մտածել այդ մասին։
Կան օրապահ զինվորներ, որոնք ամեն օր հերթապահում են և երկու ժամը մեկ փոխվում։ Եղել է, որ ես նկատել եմ` զինվորը պահակակետում չէ։ Կանչել եմ ու հարցրել.
«Եթե, օրինակ, թշնամին, իմանալով այն մասին, որ դու դիրքում չես, որոշի բարձով զինվորին խեղդել, ինքդ քեզ կներե՞ս դրանից հետո»։
Եղիազարյանը նշեց, որ իր խոսքերից հետո զինվորը մտածմունքի մեջ ընկավ։ Նա կարծում է, որ յուրաքանչյուրին պետք է մտածելու հնարավորություն տալ, հենց այդ ժամանակ նա կհասկանա կարևորությունը, և նրա մոտ կհայտնվի պատասխանատվության զգացում։
«Օրինակ` կան հրամանատարներ, որոնք փորձում են նվազագույն խախտման դեպքում շատ կոշտ մեթոդներով պատժել զինվորին, բայց դա գործուն չէ։ Իսկ ես նախընտրեցի կանչել զինվորին ու զրուցել նրա հետ»,- պատմեց Sputnik Արմենիայի զրուցակիցը։
Նա հավելեց, որ եթե պարզապես ստիպես պատմել օրապահի պարտականությունների մասին, ապա դա օգուտ չի տա, նույնիսկ եթե նա ամեն ինչ անգիր է արել։
Ինչի՞ց է սկսվում Հայրենիքը
Եղիազարյանը նշեց, որ այսօրվա դրությամբ հազիվ թե կարելի է միանշանակ գնահատական տալ, բայց նա կարծում է, որ դա պետք է լինի կազմակերպված գործընթաց։
«Մարդու մոտ հայրենասիրության զգացումը ձևավորում է մանկապարտեզից։ Եթե ծնողները մանկուց հայրենիքի նկատմամբ բացասական զգացմունքներ են ներարկում, ապա նորակոչիկը դժկամությամբ է մեկնում բանակ»,- պարզաբանեց Sputnik Արմենիայի զրուցակիցը։
Դա առաջին հերթին կախված է ընտանիքից, իսկ հետո` ուսումնական հաստատություններից, որոնք պետք է վերանայեն ռազմական և ֆիզիկական պատրաստության դասավանդման հարցը։
«Առաջին հերթին` դա պետք է հայրենասիրության զգացումը զարգացնելու համար։ Մարդը պետք է մարդկային որակներ ունենա, որոնց հիման վրա կարելի է ձևավորել այլ արժեքներ` ելնելով սեփական ժողովրդի ազգային առանձնահատկություններից»,- ասաց Եղիազարյանը։
Փորձագետը կարծում է, որ մարդը պետք է բարի լինի և պատրաստակամ, ինչպես նաև բարեպաշտ քրիստոնյա, թեև նա ծառայությունը չի կապում կրոնի հետ։ Ուղղակի պետք է հաշվի առնել քրիստոնեական արժեքները։
Երիտասարդներին` կանաչ ճանապարհ
Եղիազարյանը նշում է, որ ինքը շատ հանգիստ է, քանի որ բանակն այսօրվա դրությամբ հիմնվում է 18-20 տարեկան տղաների վրա։ Նախկինում, նրա խոսքով, այդ հարցը վիճելի է եղել, սակայն փորձը ցույց է տվել, որ երիտասարդ զինվորներն ավելի վճռական են մյուսներից։
Ողջ աշխարհում բանակի հիմքը հենց այդ տարիքային կարգի զինվորներն են, կարծում է նա։
Ռազմական փորձագետը կարևորում է նաև մեկ այլ հարց. այսօր ռազմական և ֆիզիկական պատրաստության դասերը պետք է այնպես կազմակերպվեն, որպեսզի հետագայում նորակոչիկի համար հեշտ լինի բանակի նորմատիվները հանձնելը։
«Չի կարելի թույլ տալ, որպեսզի ծանրաբեռնված զինվորը գնա բանակ և արդեն այնտեղ սկսի հասկանալ, թե ինչպես հանձնի նորմատիվները։ Նրան պետք է նախօրոք նախապատրաստել դրան։ Այդ դեպքում նա հեշտությամբ կարող է հարմարվել բանակային պայմաններին»,- ասաց Եղիազարյանը։
Յուրաքանչյուր տարիքային խումբ որոշակի նորմատիվներ է հանձնում` ելնելով ֆիզիկական առանձնահատկություններից և պատրաստվածությունից։
Նրա խոսքով` բոլոր նորմատիվները շատ կարևոր են, օրինակ` ձգումը։
«Եթե զինվորը գտնվում է լեռնային տեղանքում կամ փոսի մեջ, նրան ուժ է պետք դուրս գալու համար։ Պետք է զարգացնել մկանային համակարգը, քանի որ դա պետք է ոչ միայն զինվորին, այլ նաև աղետի մեջ գտնվող ընկերոջը կամ վիրավոր զինվորին»,- ասաց պորտալի զրուցակիցը։
Եղիազարյանը հավելեց, որ եթե ստիպես մարդուն ծառայել, միշտ չէ, որ կարելի է հասնել արդյունքի։ Շատ կարևոր է, որպեսզի մարդը հասկանա, թե ինչու է գնացել բանակ։
