«Օսկարի» է ներկայացվել Բրոնզիտի 15-րոպեանոց «Մենք չենք կարող ապրել առանց տիեզերքի» մուլտֆիլմը, որը պատմում է տիեզերագնաց դառնալու երազանքով ապրող երկու ընկերների մասին։ Sputnik-ը զրուցել է Կոնստանտին Բրոնզիտի հետ:
Դուք երկրորդ անգամ եք հայտնվում «Օսկարի» ցուցակում: Մրցանակ ստանալը նպատա՞կ եք դարձրել, թե՞ ամեն ինչ ինքն իրեն ստացվեց:
Ինչպե՞ս կարելի է ընդհանրապես կանխորոշել պարգևը: Եթե միայն մրցանակի մասին մտածես, ապա ստիպված չես լինի կյանքիդ 4.5 տարին «վատնել» 15-րոպեանոց ֆիլմ նկարահանելու վրա: Նման խնդիր ունենալու դեպքում գործդ պետք է ավելի արագ անես: Իսկ ես մուլֆիլմը ստեղծել եմ 4.5 տարում, քանի որ միանգամայն այլ նպատակներ ունեի և «Օսկար» ստանալու մասին չէի մտածում:
Ի՞նչ դժվարություններ ու արգելքներ եք հաղթահարել ֆիլմի ստեղծման ճանապարհին:
Ստիպված եմ եղել երեք հիմնական խնդիր հաղթահարել։ Առաջինը գումարի բացակայությունն էր, ինչպես միշտ: Մենք երեք անգամ դիմել ենք Մշակույթի նախարարությանը` դրամաշնորհ ստանալու համար և երեք անգամ էլ մերժում ենք ստացել: Եվ միայն չորրորդ անգամ մեր ֆիլմին բախտ վիճակվեց ստանալ այդ գումարը:
Երկրորդ դժվարությունը կապված էր իմ անձի հետ: Ես հերոսաբար հաղթահարում էին այն ամենն, ինչ կար իմ ներսում, դրամատուրգիական բոլոր խնդիրները: Փորձում էի ճիշտ կառուցվածք գտնել։
Իսկ երրորդ դժվարությունը մուլտիպլիկացիայի հանդեպ ունեցած ատելությունն էր (ծիծաղում է): Հաճախ մտածում էի`ինչու՞ ընդհանրապես այս ամենը սկսեցի:
Ձեր ֆիլմը «Օսկարի» ներկայացնելու փաստը կարելի՞ է ձեռքբերում համարել հայրենական մուլտիպլիկացիայի համար:
Սա իհարկե, ձեռքբերում է: Քանի որ ռուսական մուլտիպլիկացիայում, անկախ մեր հիանալի ու դարավոր պատմությանը, հայտնի անուններ, չգիտես ինչու, «Օսկարի» պատմության մեջ չկան: Ինչքան ես եմ հիշում, սա վեցերորդ անգամ է, որ ռուսական անիմացիոն կինոն «Օսկարի» է հավակնում: Բոլոր հիմքերը կան, որպեսզի այս վիճակագրությունը փոխվի, սակայն այս պահին, ցավոք, պատկերն այսպիսին է:
Իսկ Հոլիվուդից հրավերներ չե՞ք ստանում:
Իսկ ու՞մ եմ ես այնտեղ պետք: Այնտեղ իրենք իրենց տաղանդներն ունեն: Կողմնակի մարդիկ պետք չեն: Մեծ երկիր է, իսկ ամենակարևորը, որ այնտեղ այդ բնագավառում կրթություն ստանալը, ի տարբերություն մեզ, այնպիսի մակարդակի վրա է, որ կարելի է ասել տաղանդներ են «արտադրում»: Եվ այդ պատճառով, անկախ մեր հրաշալի հնարավորություններից, նրանց այլ մարդիկ պետք չեն:
Դու դիտե՞լ եք Ձեր մրցակիցների աշխատանքները:
Իհարկե, դիտել եմ:
Ո՞վ է, ըստ Ձեզ, ամենաուժեղ մրցակից: Ո՞ւմից կարելի է վախենալ:
Դե, երկու ֆավորիտ կա: Ես այդպես եմ կարծում: Դրանք են «Սանջայն ու իր թիմը» և «Ապագայի աշխարհը»: Այս երկու ֆիլմից եմ վախենում: Եվ նորմալ է: Քանի որ թույլերը հավակնորդների հնգյակում չեն հայտնվում: Սակայն չեմ կասկածում, որ նրանք էլ ինձնից են վախենում:
