Լաուրա Սարգսյան, Sputnik.
Օտար ափերում հայտնված միգրանտը մի շարք դժվարությունների է բախվում, ստիպված է լինում հաղթահարել սոցիումի մեջ ապրելու դժվարություններն ու հոգեբանական խնդիրները։
Ամեն տարի դեկտեմբերի 18-ին, ՄԱԿ-ի գլխավոր վեհաժողովի առաջարկով, նշվում է Միգրանտի միջազգային օրը։
«Ամուսինս բանակից հետո մեկնեց Ռուսաստան` գումար վաստակելու։ Որոշ ժամանակ անց վերադարձավ հայրենիք, բայց չկարողացավ հարմարվել իրականությանը և մեկնեց Իսպանիա։ Մենք ծանոթացել ենք սոցիալական ցանցի միջոցով։ Ես Հայաստանում էի, նա` այնտեղ։ Ստիպված էի ընտրություն կատարել, որովհետև այդ ժամանակ ես աշխատում էի ու գոհ էի իմ աշխատանքից։ Չէի կարծում, որ երբևէ կարժանանամ միգրանտի ճակատագրին»,- պատմում է Իսպանիայի քաղաքացի Աիդա Աղաբեկյանը։
Աիդան ամուսնու հետ ամուսնացել է Իսպանիայում։ Սկզբում նրանց կյանքը հեքիաթի էր նման, սակայն շուտով ամուսինները բախվեցին միգրանտների կյանքին բնորոշ բարդություններին, որոնց գումարվեց հայրենիքի կարոտը։
Նման պատմությունները շատ են և ազգային կամ մասնավոր բնույթ չեն կրում։ Հայաստանում շատ ընտանիքներ կան, որոնք «կիսվում են» երկրու երկրների միջև։
«Երբ գործազրկությունը թակում է դուռդ, ստիպված մեկնում ես, որպեսզի գոյատևես և կարողանաս կերակրել երեխայիդ»,- նման խոսքեր կարելի է լսել յուրաքանչյուր երկրորդ հայ միգրանտից։
Բայց լինում են իրավիճակներ, երբ մարդը միգրանտ է դառնում իր պատմական հայրենիքում։
«Ես վեց տարեկան էի, երբ իմացա իմ պատմական հայրենիքի մասին։ Այդ օրվանից միշտ ձգտում էի Հայաստան գալ։ Դպրոցն ավարտելուց հետո տեղափոխվեցի Երևան, ընդունվեցի բուհ»,- ասում է Սմբատը, որը լինելով Ռուսաստանի քաղաքացի` արդեն վեց տարի է` միգրանտ է։
Նա շատերի պես տանջվում է երկու սիրո արանքում։ Սեր` հայրենիքի ու ծննդավայրի հանդեպ։
Հատկապես այս օրը շատ է խոսվում այն մասին, որ միջազգային հանրությունը պետք է ավելի շատ ուշադրություն դարձնի բարդ իրավիճակում հայտնված և օգնության ու պաշտպանության կարիք ունեցող միգրանտների թվին։
Փորձագետները նշում են, որ մոլորակի յուրաքանչյուր 35-րդ բնակիչր միգրանտ է, որն ապրում և աշխատում է իր երկրի սահմաններից դուրս։ Այս տարի միգրանտների և փախստականների թիվն աննախադեպ աճ է գրանցել։
