ԵՐԵՎԱՆ, 4 նոյեմբերի – Sputnik. Այս տարի Գանձակում կարտոֆիլի փուռը յուրօրինակ տոնակատարության վերածվեց: Գյուղում առաջին անգամ անցկացվում էր «Հյուրասիրում են քյավառցիները» խորագրով «Մեծ փուռ 2015» միջոցառումը:
Գանձակցի Մարտիրոսն արագ–արագ շուռ է տալիս աթարի կտորները, կարտոֆիլը տեղավորում աթարի տակ ու փռի մոտ կանգնած մարդկանց համոզում, որ իր պատրաստածն ամենահամովն է, բայց մի քիչ պիտի համբերեն մինչև կարտոֆիլը եփվի:
«Մինչև էս անմահական հրաշք կորտոլներ կեփեն, մենք էկեք խմենք մեր երկրի ու մեր ժողովրդի կենացը, որ լի տարի լինի ու մեր ժողովուրդ մե քիչ լավ ապրի,- ասում է հայտնի փռագետը, ու լցնում բաժակները, — հասնել Քյավառ ու չխմել՝ առնվազն մեղք կգործեք»:
Անցնում ենք հաջորդ փռին. այստեղ էլ նույն պատկերն է: Զրուցակցիս աչքերը արցունքոտվել են փռի ծխից, այտերը կարմրել են, բայց նա շատ համբերատար կրակի մեջ շուռումուռ է տալիս կարտոֆիլն ու ասում, որ իրենց համար սա նորություն չէ, իրենք ամեն տարի նման տոնի են վերածում կարտոֆիլի բերքահավաքը:
Իսկ Գանձակում այդ օրը ամեն ինչը կարտոֆիլից էր պատրաստված: Հյուրասիրության սեղաններից մեկն էլ ներկայացնում են Գանձակի մանկապարտեզի աշխատակիցները: Նրանք փռի կարտոֆիլի փոխարեն պատրաստել են կարտոֆիլից ժյուլիեն, խինկալի, տորթ, ռաֆաելլո, պիցցա, լցոնած կարտոֆիլ: Մանկապարտեզի աշխատակցուհի Լիաննա Մարտիրոսյանը նշում է, որ կարտոֆիլով են ապրում իրենց գյուղացիները, քանի որ հիմնական եկամտի աղբյուրը դա է:
«Այս տարի իմ հողամասից ստացել եմ մոտ մեկ տոննա կարտոֆիլ, սակայն չեմ վաճառում, սպասում եմ մի քիչ թանկանա՝ գոնե 180-200 դրամ, որպեսզի կարողանամ մի քիչ եկամուտ ունենալ»,- ասում է Լիաննան:
Գանձակ համայնքի ղեկավար Վանիկ Հարությունյանն ամբողջ հյուրասիրության ընթացքում պտտվում էր ու Երևանից եկածներին բացատրում է, թե ինչու է փառատոնն անցկացնելու համար ընտրվել իրենց գյուղը:
Գավառի նախկին վարչական շրջանում կարտոֆիլի ամենամեծ ցանքատարածություններն ունեցել է հենց Գանձակ համայնքը:
«Այս մշակաբույսը իրենց հետ այստեղ են բերել մեր պապերը Արևմտյան Հայաստանի Հին Բայազեթից, տոհմիկ իշխանների Արծրունիների ջանքով: Ավելի հստակ Բարսեղ Արծրունին իր հետ հինգ փութ կարտոֆիլ է բերել ու ցորենի սերմացու»,- պատմում է Գանձակի գյուղապետն ու հավելում, որ իրենք երկար ճանապարհ են անցել այդ կարտոֆիլի հետ, տքնել են, աշխատել, բազում դժվարություններ հաղթահարել։
«Ինքն արմատով է կպել մայր հողին, մենք էլ պորտալարով ենք կպած այդ հողին»,-հետաքրքիր զուգահեռներ է անցկացում գյուղապետը ու հետևում յուրաքանչյուր փռի մոտ կանգնած մարդկանց:
Գանձակում արդեն օրն ավարտին է մոտենում, ցուրտը սկսում է սաստկանալ, բայց հյուրերը գնալու միտք չունեն: Վանիկ Հարությունյանը նշում է, որ ցուրտ է, բայց հոգիները ջերմ են: «Դե մի 60 գրադուս օղին է, մի քանի աստիճան մեր ու հյուրերի ջերմություն է, էլ մրսելու մասին մտածելն արդեն ամոթ է»,- ծիծաղելով ասում է գյուղապետ Հարությունյանը ու միանում շուրջպարին:
Իսկ մինչ ուշ երեկո պարի շրջանն ավելի է մեծանում, բաժակների զնզգոցին միանում է «Քյավառա կորտոլը օսկուց էլ թանկ» երգը:
Արմինե Գևորգյան
