Փորձագետ. սահմանադրական փոփոխությունները պետք է ամրագրեն մարդու իրավունքները

ԵՐԵՎԱՆ, 14 օգոստոսի – Sputnik. Սահմանադրական փոփոխություններն առաջին հերթին պետք է միանշանակ ընկալում ունենան իշխանությունների կողմից, որոնց պարտականությունն է իրականացնել այդ փոփոխությունները, «Sputnik-Արմենիա» ռադիոկայանին ասել է սահմանադրագետ Վարդան Այվազյանը։

Նրա խոսքով, սահմանադրության փոփոխություններում, որոնք վերաբերում են մարդու իրավունքների պաշտպանությանը, պետք է ամրագրվեն նաև այդ իրավունքների իրագործման մեխանիզմները։

Ըստ նրա, իշխանությունները, բովանդակային առումով, պետք է տիրապետեն, թե ինչ է իրենից ներկայացնում մարդու իրավունքներից յուրաքանչյուրը:

«Բերեմ մի օրինակ. երբ ասում ենք, որ մարդն ունի կյանքի իրավունք՝ որպես մարդու կարևորագույն իրավունք, Սահմանադրության և գործող, և փոփոխության ներկայացված տարբերակում ընդամենն անդրադառնում են սպանության սահմանափակմանը: Մինչդեռ կյանքի իրավունքը միայն կյանքից զրկելու անթույլատրելիությունը չէ: Կյանքի իրավունքն առաջինը հերթին սկսվում է մարդու բարենպաստ շրջակա միջավայր ունենալու իրավունքից, որովհետև, եթե շրջական միջավայրը բարենպաստ չեղավ, շնչելու օդ չեղավ, ապա կյանքի իրավունքի մասին խոսք լինել չի կարող:  Հետևապես,  մարդուն ֆիզիկապես կյանքից զրկելու անթույլատրելությունը չի նշանակում կյանքի իրավունք», — հստակեցրել է փորձագետը:

Սահմանադրագետը համակարծիք չէ այն հասարակական կազմակերպությունների պնդումներին, թե Սահմանադրությամբ փորձում են ամրագրել երեխաների իրավունքների պաշտպանության արևմտյան մոդելը:

«Սրանում արևմտյան ոչինչ չեմ տեսնում: Հասարակական կազմակերպությունները ևս չեն տիրապետում, թե ինչ է մարդու էությունը: Չէ՞ որ երեխան ևս «մարդու» կատեգորիայի տակ մտնում, հետևաբար, իր կարծիքն արտահայտելու և իր շահերը պաշտպանելու իրավունք ունի: Երեխայի իրավունքը, բնականաբար, ևս սահմանադրական օբյեկտ է: Թե հասարակական կազմակերպությունները մարդ կամ երեխա ասելով ինչ նկատի ունեն՝չգիտեմ», — ասել է նա:

Այն դիտարկմանը, որ սեփականության իրավունքի դրույթը, ըստ որի՝ օտարերկրացիները կարող են հող ձեռք բերել Հայաստանում, խնդրահարույց է, Վարդան Այվազյանը նկատում է՝ օտարերկրացիների համար հողի սեփականության  իրավունքն ամրագրված է կարգավորվող օրենքով, և դա ոչ բոլորին է վերաբերում:

«Դա վերաբերում է կացության  հատուկ կարգավիճակ ունեցող օտարերկրացիներին, իսկ կացության հատուկ կարգավիճակ տրվում է այն օտարերկրացիներին, որոնք ծագումով հայ են կամ շատ լուրջ բիզնես ներդրումներ ունեն մեր երկրում, խոսքը միայն այս կատեգորիային է վերաբերում: Ամեն մի պատահած օտարերկրացի չի կարող հողի սեփականություն ուենալ մեր երկրում», — շեշտադրել է սահմանադրագետը: