ԵՐԵՎԱՆ, 23 ապրիլի - Sputnik, Նանա Մարտիրոսյան․ Մահացել է Երևանի մետրոպոլիտենի ամենափորձառու աշխատակիցը՝ ավելի քան 30 տարվա մեքենավար Աշոտ Երեմյանը: Նա մեր խմբագրության լավ ընկերն էր, և ճակատագրի բերումով մենք էինք նրա հետ վերջին հարցազրույցն անցկացրել:
Մեր հանդիպման ընթացքում փոքր-ինչ սրտնեղել էր, քանի որ 39 տարվա մեջ առաջին անգամ մետրոն դադարել է գործել կորոնավիրուսի համավարակի պատճառով: Բայց հավատում էր, որ մետրոն շուտով կաշխատի, և վագոնները կշարժվեն մութ թունելների միջով։ Շատ էր սպասում այդ օրվան։ Ցավոք, չհասցրեց...
Երեմյան-ջանը (այդպես էին նրան անվանում երիտասարդ ընկերները) խոստովանել էր, որ երկար տարիներ չի կարողացել ժամանակ անցկացրել ընտանիքի հետ և մտադրվել է ամբողջ կարանտինը նվիրել կնոջն ու որդուն: Նույնիսկ կատակել էր, որ վերջապես ընտանիքի անդամներին «կճանաչի», քանի որ ամբողջ կյանքում աշխատել է արևածագից մինչև մայրամուտ:
Թոռնիկին նույնպես շատ էր կարոտել, բայց որոշել էր չայցելել նրան․ կորոնավիրուսը վտանգավոր է: Երեմյանը մեկուսացման ժամանակահատվածում որոշել էր նաև հեռու մնալ ընկերներից, հրաժարվել էր իր սիրելի զբաղմունքից՝ երկինք ծուխ հանելուց (նկատի ուներ խորոված անելը):
Ի դեպ, նրա հետ այնքան էինք ընկերացել, որ հարցազրույցի ընթացքում պայմանավորվել էինք արտակարգ դրությունից անմիջապես հետո խորոված անել ու խմել մեր ժողովրդի առողջության կենացը։ Ցավոք, դա էլ չհասցրինք:
Բայց նա հասցրեց ինձ ծանոթացնել հարազատ ստորգետնյա քաղաքի հետ: Նստեցրեց մեքենավարի խցիկը, և ճամփորդեցինք մետրոյի թունելներով: Գնացքին սպասող մարդիկ հետաքրքրությամբ էին նայում խցիկին՝ ցանկանալով հասկանալ, թե ինչ է ներսում կատարվում:
Իսկ նա այդ ընթացքում հանդարտ պատմում էր, որ հայկական մետրոն աշխարհում ամենամաքուրն է, որ այստեղ երբեք լուրջ պատահարներ չեն գրանցվել, որ մետրոյում էլ լուսացույցներ կան․․․ Ուզում էր, որ հաշմանդամների համար վերելակներ կառուցվեն:
Նա իրեն նույնականացնում էր մետրոյի հետ և չէր պատկերացնում, որ շուտով պիտի թոշակի անցնի ու ստիպված լինի երթևեկել վերգետնյա տրանսպորտով: Ասում էր` վերևում քաոս է, մետրոյում` խաղաղություն։
Երեմյան–ջան, հանգչիր խաղաղությամբ․..