Արագածոտնի մարզի` շուրջ 5000 բնակիչ ունեցող Արագածավան համայնքում խմելու ջուր չկա։ Տեղի բնակիչները ստիպված են ջուր գնել`յուրաքանչյուր լիտրի դիմաց 7.5 դրամ վճարելով։ Վրեժ Մամոյանը, որը հարևան Արտենի գյուղի բնակիչ է, 13 տարի է՝ լուսադեմից մինչև ուշ երեկո ջուր է տանում–վաճառում արագածավանցիներին։
«Թալինից ենք ջուրը բերում ու առավոտյան բաշխում գյուղացիներին։ Սիրով եմ գործս անում, քանի որ բոլորին ճանաչում եմ, բոլորի հետ ընկերացել եմ»,–ասում է նա։
Տեղի բնակիչներից Զեմֆիրա Մանուկյանը ամսական 2000 դրամի ջուր է գնում, սակայն «նիսյայով». հույսն ամսվա սկզբում իրեն հատկացվող նպաստն է։ «Էսպես էլ բան կլինի` մեր ջրառատ Հայաստանում ջրին փող ենք տալիս։ Գյուղում ջուր կա, սակայն արտեզյան է ու շատ աղի։ Դրանով միայն լողանում ենք, լվացք անում, նաև եռացնում ու ճաշ եփում։ Ուրիշ տեղեր ջուրը խշշում է, իսկ մենք «էկանոմիայով» ենք խմում»,–ասում է տիկին Զեմֆիրան։
Նրա խոսքով` արտեզյան ջուրն այնքան աղի է, որ հաճախ սրա–նրա լվացքի մեքենան, ծորակը փչանում է` պարզվում է, որ ուղղակի աղակալել, քայքայել է։
Արագածավանցիներից Գագիկ Պապանյանն էլ նշում է, որ 3 օրվա համար 300 դրամ են ծախսում խմելու ջրի համար, ինչն այնքան էլ քիչ գումար չէ։ Սակայն ջուր չգնել էլ չեն կարող, քանի որ արտեզյան ջուրն անգամ ճաշի կաթսաներն է շարքից հանում ու ծակում, ուր մնաց` ստամոքս հասնի։ «Մեր, երեխեքի խաթեր ենք առնում ջուրը` մաքուր, սառը ջուր է։ Արտեզյան ջրով ճաշ ենք սարքում, լողանում, բայց էդ էլ մազերը «պռովուդ» է դարձնում։ Արագածավանի ջրի ներցանցային համակարգը կա, սակայն այն կառուցվել է արտեզյան ջուրը մարդկանց հասցնելու համար»,–ասում է Պապանյանը։
Նշենք, որ համայնքապետ Անդրանիկ Պապիկյանը նյարդայնացած էր մեր այցից. զրուցել հրաժարվեց, սահմանափակվեց միայն ասելով` դուք ինձ չեք տեսել։
Տեղի բնակիչները, սակայն, լիահույս են` մի օր իրենք էլ ծորակը կբացեն ու ծորակից հոսող ջուր կխմեն։