Տրոլեյբուսի դռները բացվում են, ու... վարորդական նստատեղից ժպտում է սևահեր Անժելան։ Նա առայժմ նոր տրոլեյբուսների առաջին և միակ կին վարորդն է։ Վարում է 10Ա տրոլեյբուսը` Դավթաշենից դեպի Նոր Նորք երթուղով։ Ասում է` կյանքում տարբեր աշխատանքներ է փորձել` մատնահարդարում, խոհարարություն, ծաղկի դիզայն, ֆուրշետ, անգամ պատահել է, որ ընկերուհու հետ Հայաստանից դուրս բնակարանների վերանորոգման աշխատանքներ են կատարել։ Մեքենա վարել սովորել միշտ է ցանկացել, ինչպես ասում են, դրան հերթը չէր հասնում։ 5 տարի առաջ որոշեց` վերջ, ժամանակը եկել է։ Սովորեց ու ստացավ վարորդական վկայական։
«Հայրս շատ հպարտացավ, որովհետև ինքը մեքենա վարել չգիտի էլ»,– ասում է Անժելա Պողոսյանը։
Դրանից հետո Անժելան աշխատանքի անցավ ինտերնետային տաքսի ծառայություններից մեկում։
«Որ գործի ընդունվեցի, այնտեղ կին վարորդ չկար, առաջինն ու միակն էի, հետո ավելացան»,– պատմում է Անժելա Պողոսյանը։
4 տարի տաքսի վարելուց հետո մի օր էլ Երևանի քաղաքապետարանի էջում հայտարարություն տեսավ` նոր բերվող տրոլեյբուսների համար վարորդներ են փնտրվում։ Սեռը կարևոր չէ, տրոլեյբուս վարելն էլ պատրաստ են սովորեցնել։ Ասում է` երկար–բարակ չմտածեց, նույն րոպեին վերցրեց հեռախոսն ու զանգահարեց։
«Երկար ճանապարհներ սիրում եմ, միշտ մտքովս անցել է` «ֆուրի» վարորդ լինել։ Որոշեցի` տրոլեյբուսից սկսել»,– ծիծաղում է։
Նոր տրոլեյբուսների առաջին և միակ կին վարորդ Անժելա Պողոսյանը
© Sputnik / Aram Nersesyan
Ասում է` ընտանիքիս անդամները` հայրը, աղջիկն ու տղան, ընկերները շատ լավ ընդունեցին լուրը, մինչդեռ ինքը մի քիչ կամուկացով էր հայտնում, չգիտեր` արձագանքն ինչպիսին կլինի։
«Հին տրոլեյբուսների վրա էին ինձ սովորեցնում վարել, դե պարզ է, անփորձ էի, միանգամից նորերը չէին վստահի։ Չեմ ասի, թե դժվար էր, ուղղակի ավելի ծանր էր։ Գլուխ գովալ չլինի, բայց ես արագ եմ սովորում։ Դա էլ սովորեցի»,– ժպտալով պատմում է Անժելան։
Փորձաշրջան էլ է անցել տրոլեյբուսի պարկի երկարամյա, հմուտ վարորդների հետ։ Արդեն երկրորդ շաբաթն է` ինքնուրույն երթուղի է դուրս գալիս։ Աշխատանքը սկսվում է առավոտյան 6։30-ից։ Վստահ է` կինն ինչ աշխատանք էլ անի, կանացիության մասին չպետք է մոռանա։ Ուստի չի ափսոսում կես ժամ քիչ քնելն ու աշխատանքի է ներկայանում խնամված ու գեղեցիկ։ Օրվա ընթացքում հասցնում է 5 երթ անել։ Նաև տան գործերն աչքաթող չի անում։
Ասում է` աշխատանքի ամեն օր սիրով ու պատասխանատվությամբ է գալիս, ուղևորափոխադրումը բարդ ու պատասխանատու գործ է, երևանյան երթևեկության հետ լեզու գտնելն էլ հեշտ չէ։ Նկատում է, որ վերջին շրջանում հանրային տրանսպորտի երթևեկության համար որոշակի բարելավումներ կան։
Աշխատանքում ամենահաճելին մարդկանց արձագանքն է։
«Զարմանում են, լինում է, որ չեն էլ նստում, բարձրանում են, ոգևորում են, հետո իջնում։ Ամենաշատը երեխաներն են զարմանում։ Ասում են` պապա, տես, տոտա ա։ Պապիկները, տատիկները... բոլորը լավ են ընդունում, ժպտում են, ջերմորեն բարևում»։
Ի դեպ, մեր կարճ երթի ժամանակ էլ ականատեսը եղանք, թե ինչպես են մարդիկ իրենց հիացմունքը հայտնում, որ հսկա տրոլեյբուսի ղեկին ժպտերես Անժելային են տեսնում։
Ուղևորները հաճախ տրոլեյբուսն ավտոբուսի հետ են շփոթում, հատկապես երբ, այսպես ասած, «կոտոշները» լարերին միացված չեն։ Նոր տրոլեյբուսները կարող են առանց դրա էլ աշխատել` մարտկոցով։
Ինչ երազանքներ ունի. ասում է` առայժմ բոլորը կատարվել են, մնում է` երկրում խաղաղություն լինի, ամենօրյա երթուղին էլ անփորձանք անցնի։