ԵՐԵՎԱՆ, 12 ապրիլի - Sputnik. Մարիուպոլի հայազգի բնակչուհի Տատյանա Ղազարյանը չորս որդիների և երեք դուստրերի մայր է: Երեխաների միջև տարբերությունը գրեթե մեկական տարի է. ավագ որդին 11 տարեկան է, իսկ կրտսերը՝ ընդամենը 10 ամսական։
Երբ Մարիուպոլում կրակոցներ են լսվել, նրանց ընտանիքն ապահովության համար տեղափոխվել է նկուղ։
«Այնտեղ մնացել ենք ավելի քան մեկ շաբաթ, գուցե երկու։ Ես նույնիսկ ժամանակի հաշիվն էի կորցրել... հենց մեր պարտեզի վրայով էին փամփուշտները թռչում», - պատմել է կինը «ԿՊ-Դոնի Ռոստով» թերթին։
Մայրը երեխաների հետ չի կարողացել փողոց դուրս գալ։ Ուտելիք հայթայթել է ամուսինը։ Ամեն անգամ, վտանգելով կյանքը, նա դուրս է եկել ապաստարանից և փորձել սնունդ գտնել երեխաների համար։ Իսկ երբ անընդմեջ գնդակոծություն է եղել, սովից փրկել են ռուս զինծառայողները։
«Պատահում էր, որ ամուսինս չոր օրապահիկ էր բերում. ռուս զինվորներն իրենց ուտելիքը տալիս էին, որպեսզի իմ երեխաները սոված չմնան», — պատմել է Տատյանան:
Ռուսաստան տարհանում կազմակերպելու մասին ընտանիքը պատահաբար է իմացել. երբ է ամուսինը հերթական անգամ ուտելիք փնտրելու էր դուրս եկել, անցորդներից մեկն է ասել։ Կարծում է` լրագրող էր։
Սկզբում նրանց բերել են ԴԺՀ, իսկ արդեն այնտեղից մյուս հարազատների հետ՝ Ռոստովի մարզի Նեկլինովսկի շրջան։ Այժմ Ղազարյանների ընտանիքըն մյուս հարկադիր վերաբնակների հետ ապրում է «Զվեզդա» ճամբարում։ Մինչ օրս երեխաները դեռ ուշքի չեն եկել իրենց ապրածից։
«Երեխաներս վատ են քնում։ Քնի մեջ գոռում են`մամա, մամա, ռումբը։ Նրանց հոգեբան է պետք», - ասում է Տատյանան։
Այժմ նրանք պետք է նոր կյանք սկսեն նոր վայրում՝ ստանան փախստականի կարգավիճակը հաստատող փաստաթղթեր, ձևակերպեն թղթեր վճարման համար և այլն։
Բազմազավակ մայրը անհամբեր սպասում է, թե երբ իրենց ընտանիքը կստանա բոլոր փաստաթղթերը, որպեսզի ամուսինը կարողան աշխատել։ «Նա շինարար է, ոսկե ձեռքեր ունի»,–ասում է Տատյանան։
Երբ աշխատանքի հարցը լուծվի, նրանք կկարողանան բնակարան վարձակալել` շատ դժվար է բոլորին միասին ապրել մեկ սենյակում։