Վահան Թումասյանի փոխանցմամբ` թեև անցած տարիների ընթացքում որոշակի աշխատանքներ իրականացվել են, բայցևայնպես Գյումրիում հազարավոր ընտանիքներ դեռ մնում են տնակներում կամ կիսախարխուլ, վթարային շենքերում։ 3-3,5 հազար ընտանիք ապրում է ծայրահեղ ծանր պայմաններում, կան նաև երկրաշարժի անուղղակի հետևանքով տուժած ընտանիքներ։ Ըստ նրա` երբեմնի ծաղկուն և ակտիվ Գյումրիում այժմ ապրում է մոտ 100-110 հազար բնակիչ։
«Նույնիսկ երկրաշարժի առաջին տարիներին մարդկանց մոտ լավատեսությունն ապագայի հանդեպ ավելի մեծ էր, հիմա ցավոք սրտի այդպես չէ։ Պատճառները տարբեր են. նախ` հետևանքների վերացման ու վերականգնողական աշխատանքների ձգձգումը։ Բացի այդ, Գյումրիում իրավիճակն աշխատատեղերի, ձեռնարկությունների, ժամանցի առումով այդպես էլ չվերականգնվեց։ Քաղաքը տխուր պատկեր ունի, որն ամեն օր հիշեցնում է երկրաշարժը։ 32 տարի անց մեզ մոտ դեռ կան կիսականգուն և վթարային շենքեր, տնակային ավաններ»,– նշեց «Շիրակ կենտրոն» ՀԿ նախագահը։
Վահան Թումասյանի կարծիքով` երկրաշարժի արհավիրքն իրենց վրա կրող մարդկանց պարագայում ամենացավալի փաստը ծայրահեղ աղքատության, թշվառության և դաժան ճակատագրի հետ համակերպվելն է։ Ըստ նրա` երկրաշարժը թեև կոտրել է Շիրակի մարզի բնակչության ողնաշարը, բայցևայնպես տպավորությունն այնպիսին է, որ սերմանված է արհեստական թշվառություն։ Օրինակ`Անիի ենթաշրջանի գյուղերն ունեն հսկայական վարելահողեր, կա Ախուրյանի ջրամբարը, բայց մարդիկ գտնվում են ծայրահեղ աղքատության մեջ։
«Ներկա իրավիճակն իշխանությունների վատ կազմակերպչական աշխատանքի ու վատ վերաբերմունքի արդյունք է։ Մյուս կողմից կա նաև Շիրակի մարզի բնակչության պահանջկոտ չլինելու հանգամանքը։ Կառավարությունը 3 տարի առաջ կայացած նիստում որոշեց անօթևանների ու տնակային ավանների խնդիրը վերջնականապես լուծել։ Կազմվեց հանձնաժողով, որի կազմում ընդգրկվեցի նաև ես։ Այդ հանձնաժողովը լավ աշխատել է, բայց միայն վիրտուալ կյանքում, վերականգնումը թվացյալ է, վերջին երկու տարում Գյումրիում ոչ մի բնակարան չի շահագործվել, անօթևան գեթ մեկ ընտանիքի տուն չի հատկացվել»,– նշեց «Շիրակ կենտրոն» ՀԿ նախագահը։
Երկրաշարժից հետո անօթևան մնացածների համար դեռ տներ են կառուցվում. ծրագրի վերջին փուլն է
Թումասյանի տեղեկացմամբ` Շիրակի մարզի գյուղերում ապահովվել է տների դեռ 90-ականներից սկսված վերականգնողական աշխատանքների շարունակականությունը, սակայն Գյումրիում վերջին երկու տարիներին գեթ մեկ ծրագիր այդպես էլ չի իրականացվել, այդ ժամանակահատվածում մարդիկ զբաղվել են միայն իրավիճակի վերլուծությամբ։