Sputnik Արմենիայի նկարահանող խումբն ուղևորվել է Լոռու մարզ, որը հայտնի է իր անտառներով ու համարվում է ամենականաչ շրջաններից մեկը: Հենց այստեղ՝ լեռնաշղթայի եզրին, գտնվում է Դսեղը, ամենայն հայոց բանաստեղծ Հովհաննես Թումանյանի ծննդավայրը: Լոռու հիասքանչ բնությամբ հիանալու համար երկար ժամանակ է պետք, այդ պատճառով մենք որոշեցինք 2 օր անցկացնել այս մարզում։
Օր առաջին, Դսեղ։ Մեր ուշադրությունը գրավեց հրապարակում գտնվող «Էստի համեցեք» փոքրիկ խանութը, որտեղ մի կին միրգ ու բանջարեղեն է վաճառում։ Հենց նա էլ մեզ պատմեց գյուղի գեղատեսիլ վայրերի մասին։ Դսեղ այցելելիս առաջին հերթին պետք է տեսնել Հովհաննես Թումանյանի տուն-թանգարանը, որը գրողի հորական տունն է։
Մեզ չհաջողվեց մտնել ներս, քանի որ համավարակի պատճառով թանգարանն արդեն 4 ամիս է` փակ է։ Բայց այդ հանգամանքը մեզ, ինչպես նաև այնտեղ գտնվող զբոսաշրջիկներին չխանգարեց վայելել բակի ու շինության գեղեցկությունը և հիանալ Արփինե Աթոյանի «գործած հեքիաթներով», որոնք ցուցադրվում ու վաճառվում են տուն–թանգարանին հարակից տարածքում։
Զբոսաշրջիկներին շատ են դուր գալիս նրա գործած թումանյանական հերոսները, բայց հաճախ նեղանում են, որ խաղալիքներին բարևում են, իսկ նրանք չեն պատասխանում։
Արի զբոսնենք Հայաստանով. Հորբատեղ` բնական գեյզեր, թոնրի լավաշ, պանիր և խենթացնող բնություն
Թանգարանի մոտ կարելի է տեսնել Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցին, որը կառուցվել է V-V|| դարերում, վերանորոգվել` 1900թ–ին, իսկ հետո կարելի է հանգստանալ Ծովեր լճում, որտեղ ժամանակին օրվա մեծ մասն է անցկացրել ամենայն հայոց բանաստեղծը։
Լոռու մարզում մի ձոր կա, որը ոմանք անվանում են Արևածագ գյուղի ձոր, մյուսներն էլ` Ղաչաղանի։ Վերջին շրջանում այս ձորում գտնվող ժայռերից մեկի լուսանկարները հաճախ են հարցեր առաջացնում համացանցում։ Մարդիկ ուզում են պարզել, թե որտեղ է այն գտնվում ու ինչ անուն ունի։ Շատերը այն «հայկական Թաիլանդ» են կոչում։
Մենք պարզեցինք, որ ձորը գտնվում է Արևածագ (նախկին Ղաչաղան) գյուղի ու Ձորագյուղի մեջտեղում, ժայռի իրական անունը Ցից քար է, իսկ ձոր հասնելու համար երկու ճանապարհ կա։
Խորտակված եկեղեցու առեղծվածը. ինչու Սյունիքում վանքը ջրի տակ հայտնվեց
Օր երկրորդ։ Մենք վայելեցինք Ցից քարի գեղեցկությունը, այցելեցինք Արևածագ գյուղ ու վերադարձանք Դսեղ։
Ի դեպ, վրանային հանգիստ նախընտրողների համար Դսեղում կան բոլոր հնարավորությունները։ Պարզվեց` մեր այցի պահին այնտեղ պարային համույթ էր հանգստանում։ Մենք միացանք նրանց պարին, հետո հեծանիվով հասանք մի վայր, որտեղից բացվող տեսարանը բառերով անհնար է փոխանցել. տեսնել է պետք։ Այնպես որ էստի համեցեք։
Բանկային արձակուրդ և ոչ միայն․ ի՞նչ է պետք հայաստանյան զբոսաշրջությունը փրկելու համար