Արաբագետ Արմեն Պետրոսյանի կարծիքով` Էրդողանի կառավարման տարիներին ներքաղաքական խնդիրներն առաջ են եկել մինչև սիրիական ճգնաժամը, և հիմա Էդողանն իր վարկանիշի անկումը կոծկում է արտաքին թշնամի գտնելով, բայց իրականում Թուրքիայի իշխանական վերնախավի ջղաձգումները Սիրիայի հարցով, ըստ արաբագետի, թատերականացված են։
«Եթե դիտարկենք վերջին հինգ տարիների ընթացքում Թուրքիայի վարքագիծը, ապա պարզ է դառնում, որ այն շատ անկանխատեսելի է, և լուրջ դերակատարները փորձում են սակարկությունների միջոցով շատ ավելի մեծ օգուտ քաղել Թուրքիայից կամ զիջել նրա ուզածը»,– ասաց արաբագետը և հավելեց, որ ասպարեզում առավելապես կան տնտեսական և ռազմավարական շահեր։ Ըստ այդմ` Թուրքիան ցանկանում է դառնալ Եվրոպային գազ մատակարարող հիմնական, եթե ոչ միակ տարանցիկ երկիրը։
Երբ «ռազմավարական համբերությունը» հանկարծ վերջանում է, կամ Մյունխենի համաժողովի «աղը»
Արաբագետի համոզմամբ, իր վարքագծով Թուրքիան գլխացավանք է դառնալու միջազգային հանրության համար, ու եթե նրա առջև կարմիր լույս չվառվի, ապա նման գործելաոճը Թուրքիայի համար կդառնա սովորական։
Փաշինյանն Ալիևին տեղը դրեց` հիշեցնելով, թե երբ է Ադրբեջանը հայտնվել քարտեզի վրա
Պետրոսյանի խոսքով` կովկասյան տարածաշրջանը Թուրքիայի համար ավելի կենսական նշանակություն ունի, և այնպես,ինչպես գործում է Լիբիայում, բազմապատիկ անգամ ավել ու վտանգավոր գործելու է մեր տարածաշրջանում, հետևաբար մենք պետք է հաշվի առնենք այս իրողությունը և Թուրքիայից եկող սպառնալիքները գնահատենք այս տրամաբանության մեջ։ Ըստ նրա` միանշանակ պարզ է, որ Թուրքիայի ախորժակը մեր տարածաշրջանում կարող է զսպել միայն Ռուսաստանը, որովհետև Հայաստանը ցավոք դեռ նման հնարավորություն չունի։