«Դժբախտ պատահարների հիմնական պատճառը թույլատրելի արագության գերազանցումն է։ Արագաչափն էլ անհրաժեշտ, բայց ոչ բավարար գործիք է»,-նկատում է Հայկ Արամյանը։
Նա առաջարկում է հաշվել, թե մեքենան ինչ միջին արագությամբ է անցնում ճանապարհահատվածը։
«Ակնհայտ է, որ վարորդը կարող է ճանապարհի մեծ մասը երթևեկել, օրինակ, 150 կիլոմետր/ ժամ արագությամբ` պոտենցիալ վտանգ ստեղծելով երթևեկության մյուս մասնակիցների համար, իսկ արագաչափ նկատելիս՝ արագությունը նվազեցնել մինչև թույլատրելի սահման՝ տուգանքից խուսափելու համար»,-փաստում է Արամյանը։
Նրա խոսքով` կարելի է երթևեկության մեջ կիրառել «միջին արագություն» հասկացությունը։
«Այս գործընթացն իրականացնելու համար անհրաժեշտ են նկարահանող սարքեր, որոնք կոնկրետ ճանապարհահատվածի սկզբում և վերջում կֆիքսեն նաև մեքենայի գտնվելու ժամը։ Առաջարկում եմ այս մեխանիզմը սկզբնական փուլում պիլոտային ծրագրով կիրառել առավել վտանգավոր այն ճանապարհահատվածներում, որտեղ վթարներից ամենից շատ զոհերն են գրանցվում»,-նշում է իրավագետը։
Հայկ Արամյանը պատրաստվում է իր առաջարկը սահմանված կարգով ուղարկել լիազոր պետական մարմիններին ու պաշտոնատար անձանց։