Նա սովորել է հայտնի «փոսի դպրոցում», որը գտնվում է Բաղրամյան պողոտայի և Օրբելի փողոցների հատման կետում։ Դպրոցի մոտ մասնավոր շինություններ կային, որտեղ ապրում էին հայրենադարձները։
Հիմնականում նրանց երեխաներն ու թոռներն էին հաճախում այդ դպրոց։ Նարինե Թուխիկյանը հիշում է, որ ԽՍՀՄ–ում 70–ականների երկրորդ կեսին նախկին հայրենադարձները կարողանում էին հեշտությամբ մեկնել երկրից, և համադասարանցիներից շատերի ընտանիքները լքեցին Հայաստանը։
Նա կարոտում էր մտերիմ ընկերներին, որոնց հետ ցատկում էր տղաների զուգարանի լուսամուտից, որպեսզի ապրիլի 24–ին գնան Ծիծեռնակաբերդ ու հարգանքի տուրք մատուցեն Հայոց ցեղասպանության զոհերին։
Հիշում է նաև, որ այդ տարիներին խնջույքների ժամանակ «շիշ» էին խաղում ու Ռումինիայից, Բուլղարիայից, Հունաստանից, ու այլ երկրներից եկած հայերը ինչ–որ տարօրինակ ուտեստներ էին պատրաստում։
Հայրենադարձների հետ շփման շնորհիվ նրա մոտ արևմտահայերեն սովորելու մեծ ցանկություն է առաջացել, ու հիմա նա կատարյալ տիրապետում է արևմտահայերենին։ «Տարիներ անցան» ռադիոնախագիծը նվիրված է փողոցային խաղերին ու բակային մոռացված ավանդույթներին, հին հարևաններին, դպրոցական կյանքին ու անցյալի այլ պատմություններին։