Մարիուպոլի բնակիչները պատմել են` ինչպես են վերականգնողական շրջան անցնում Ռուսաստանում

Կենտրոնի հյուրերը հարցազրույցում խնդրում են շատ հարցեր չտալ ռմբակոծությունների և խոնավ նկուղների մասին, որտեղ նրանք ստիպված են եղել ապրել շաբաթներ շարունակ։ Ասում են՝ այդ հիշողություններն առանց այդ էլ շատ են։ Շատերն անձնական վիշտ ունեն՝ մահացած մտերիմներ, ընկերներ, ավերված տներ։

Սվետլանան վերականգնողական կենտրոն է եկել դստեր հետ։ Ըստ էության` ինչպես և բոլոր մյուսները։ Այստեղ տղամարդիկ չկան, միայն կանայք են և երեխաներ: Նա պատմում է, որ Մերձմոսկվայում առաջին օրերին ոչ մի կերպ չէր կարողանում հարմարվել լռությանը։ Եվ նույնիսկ զրույցի ժամանակ հանկարծ լռում է՝ տեսնելով թռչող ինքնաթիռը։ Ասում է՝ դեռ մնացել է վախենալու սովորությունը, իսկ ամենափոքրերը դեռ սկսում են լաց լինել՝ լսելով այդ դռռոցը։

«Մեզ հետ հոգեբան է աշխատում, խմբակային պարապմունքներ է անցկացնում մեր մայրիկների, մեր երեխաների համար։ Եվ գիտե՞ք` նման սեանսներից հետո մեզ համար շատ ավելի հեշտ է դառնում։ Անցնում են վախերը, ապրումները, մարդ կա՝ արդեն հետ է գնացել Մարիուպոլ և մասնակցում է դրա վերականգնմանը»,- պատմում է վերականգնողական կենտրոնի ևս մեկ բնակչուհի՝ Աննա Կոնստանտինովան:

Բոլոր հյուրերը բժիշկների շուրջօրյա հսկողության տակ են։ Բժշկական ծառայությունների թվից հանգստացողները (կենտրոնի բնակիչները խնդրում են իրենց փախստական չանվանել) հիմնականում ատամնաբույժին են դիմում։ Ամեն դեպքում, համալիրի կամավորներին և ադմինիստրացիային հաջողվում է անհրաժեշտության դեպքում նաև լուրջ բուժօգնություն ապահովել։

«Մի աղջկա Մոսկվայում վահանաձև գեղձի վիրահատություն արեցին, մեկ այլ աղջկա՝ ականջի շունտավորում։ Եվ այդ ամենը անվճար արեցին` բժիշկներն արձագանքեցին»,-պատմում է Աննա Կոնստանտինովան։

Վերականգնողական կենտրոնում մի քանի հոգանոց սենյակներում են ապրում։ Յուրաքանչյուրում օդափոխիչ և հեռուստացույց կա։ Ամեն հարկում՝ լվացքատուն, լոգարան և ոչ մեծ խոհանոց։ Եվ չնայած այստեղ մի քանի անգամյա սնունդ է նախատեսված, ինչպես բացատրեց «Օլիմպ»-ի տնօրեն, «Սոլնեչնոգորսկի ԳՏՕ համալիր» կամավորական կենտրոնի համակարգող Պավել Իգնատենկոն՝ առանձին ճաշարանը «վերականգնողական ծրագրի տարրերից մեկն է»։

Նրա խոսքով՝ կերակուրների մի մասը բնակիչներն իրենք են պատրաստում։ Շատերը բնակության ընթացքում աշխատանքի են տեղավորվում և աշխատավարձ ստանում։ Աշխատում են տեղի սրճարանում, օգնում են մարզիչներին մարզասրահում և լողավազանում։ Դա արվում է, որպեսզի հյուրերն աստիճանաբար սովորեն առօրյա խաղաղ կյանքին։

«Դա արվում է մարդկանց միավորելու համար. նրանք իրենց կենցաղն են կառուցում։ Իրականում դա շատ է օգնում։ Մարդն իրեն ոչ թե հյուր է զգում, այլ գրեթե ինչպես տանը։ Վերականգնողական ծրագրում աշխատանքային գործունեությունը նույնպես դրա համար են ներառել։ Մենք նկատել ենք, որ շատերը ծանր են տանում, երբ ինչ-որ բան անվճար են ստանում, նրանք անհարմարություն են զգում»,- փոխանցում է Պավել Իգնատենկոն։

Զվարճանքների պակաս ևս այստեղ չկա։ Բնակիչների տրամադրութան տակ են մեծ մարզադահլիճը, լողավազանը։ Բառացիորեն երկու քայլ այն կողմ գեղատեսիլ Սենեժի լիճն է։ Եվ իհարկե, գրեթե ամեն օր զանազան էքսկուրսիաներ կան։ Կենտրոնի հյուրերն այցելել են Կարմիր հրապարակ, կրկես, տարբեր թանգարաններ, նշել են Ռուսաստանի օրը։

«Այ, վերջերս վանքերում, մենաստաններում ենք եղել։ Դեռ նաև Վորոբյովյան լեռները կլինեն և գետային տրամվայով զբոսանք Մոսկվա գետով։ Մենք ուղղակի երջանիկ ենք. այստեղ չեն թողնում, որ ձանձրանանք»,- տպավորություններն է պատմում Օկսանա Եմելյանովան։

Սոլնեչնոգորսկում Մարիուպոլի բնակիչների համար վերականգնողական ծրագիրը նախատեսված է երեսուն օրվա համար: Հանգստացողների խոսքով՝ դրա ավարտից հետո իրենք պատրաստվում են վերադառնալ, ասում են՝ տանը շատ գործեր են կուտակվել, դեռ պետք է վերականգնել քաղաքը։

Վերականգնողական կենտրոնում Sputnik-ին հայտնեցին, որ սկսում են պատրաստվել Մարիուպոլից հյուրերի նոր հերթափոխը դիմավորելուն․ դա արդեն երրորդը կլինի։