«Անկախ նրանից, թե Covid-ի որ շտամն է եղել, գրեթե բոլոր պացիենտները Covid-ից հետո նշում են հոգնածությունը, որոշակի հիշողության խնդիրները, համի և հոտի ոչ ամբողջական վերականգնումը, քրտնարտադրությունը (նույնիսկ Covid-ից բուժվելուց 5-6 ամիս հետո), թուլությունը, և շատ են զարգացել նաև նյարդային խնդիրները, որոնց համար որպես բացատրություն այլ խնդիր չկա, քան Covid-ն է։ Լինում են դեպքեր, երբ ասիմպտոմ տանող պացիենտերը ևս նշում են նույն գանգատները»,–մանրամասնեց Սիմոնյանը։
«Պատվաստվելու դեպքում հավանականությունը մեծանում է, որ մարդ չի հիվանդանա Covid-ով, հետևաբար դրա հետ կապված բոլոր կողմնակի ազդեցությունները հավասարվում են 0-ի։ Իհարկե, հնարավոր են դեպքեր, երբ մենք ունենանք Covid հիվանդներ, որոնք պատվաստված են թե՛ 1, թե՛ 2 դեղաչափ, թե՛ նույնիսկ խթանիչ (բուստեր) դեղաչափով, բայց հստակ տվյալներ կան, որոնք խոսում են այն մասին, որ բուստեր դեղաչափ ստացած մարդկանցից եզակիներն են, որ շնչառական ապարատներին են միացվում կամ լինում են ռեանիմացիաներում։ Նրանք շատ ավելի թեթև են տանում»,–հավելեց Սիմոնյանը։
«Իրենք չեն հասկանում, որ այդ վիրուսներով աշխատանքի գնալը, դուրս գալը, զբոսնելը կարող է բերել բազմաթիվ այլ կողմնակի ազդեցությունների, իրենք վարակեն բազմաթիվ մարդկանց, նրանք էլ իրենց հարազատներին։ Դա է խնդիրը, որ այսքան տարածվում է մեր վարակելիության աստիճանը։ Անպայման անհրաժեշտ է, որ մարդիկ թեստավորվեն, իմանան` իրենք Covid- են, թե ոչ»,–շեշտեց Սիմոնյանը։