Միջնադարյան տաճարում` Դադիվանքում, այսօր դեռ հայկական ժամերգություն ու մկրտություն էր տեղի ունենում։
Դադիվանքի վանահայր և Քարվաճառի շրջանի հոգևոր հովիվ տեր Հովհաննես քահանա Հովհաննիսյանը հնագույն պատերի ներսում աղոթք էր հնչեցնում, «Տեր ողորմյան» երգում, օրհնում հավաքվածներին, մկրտում ոմանց։
Դադիվանքում հավաքված հայությունն արցունքն աչքերին աղոթքն ուղղել էր առ Աստված` հույսով, որ մեր պատմամշակութային և կրոնական տաճարը կմնա հայության ձեռքին։
Լալիս էր անգամ թշնամուն օրեր շարունակ մահ պարգևած հայ զինվորականը։
«Երանի էն տղերքին, որ զոհվեցին ու սա չտեսան»,–արցունքն աչքերին մրմնջում ու իր մոմն էր վառում նա։
Նոյեմբերի 11–ի երեկոյան հայտնի դարձավ, որ Դադիվանքի կմնա հայերի տիրապետության տակ։ Բայց մինչ Արցախի նախագահ Արայիկ Հարությունյանն այդ մասին կհայտներ վանահորը, մարդիկ ողջ օրվա ընթացքում գալիս էին իրենց սիրելի սրբավայր` հրաժեշտ տալու։ Հայության հոսքը տաճար չի դադարել նաև այսօր, նրանք շարունակ մոմեր էին վառում ու աղոթք հնչեցնում առ Աստված` հրաշքի սպասումով։