Օրերս համացանցում ահասարսուռ մի պատմություն տարածվեց. Արցախում զոհված ամուսնու թաղման ճանապարհին ավտովթարի հետևանքով երիտասարդ կինն էր մահացել։ Ընդ որում, երրորդ երեխայի ծննդաբերությունից ընդամենը 8 օր անց։
32-ամյա Վահե Քարամյանն Արցախում հերոսաբար զոհվեց հոկտեմբերի 19-ին։ Ամուսնու հուղարկավորության ճանապարհին չարաբաստիկ վթարից մահացավ նաև նրա կինը` 31-ամյա Շուշանը: Սիրող ու սիրուն զույգից հարազատներին մնացին անսահման ցավը, կարոտն ու 3 որբացած երեխաները, որոնցից ամենափոքրը մի քանի օրական է:
Վահեն ու Շուշանն առաջին անգամ հանդիպեցին Ճարտարագիտական համալսարանում: Շուշանն այնտեղ էր աշխատում, Վահեին էլ գործն էր բերել: Շուշանի խոշոր, գեղեցիկ աչքերը տեսնելու առաջին րոպեից Վահեն հասկացավ` իր ապագա կնոջն է հանդիպել: Շփվող, նախաձեռնող, միշտ օգնության հասնող, աշխույժ Վահեն Շուշանի սիրտն արագ նվաճեց։ Այդպես ամուսնացան, ընտանիք դարձան։
Մոտ մեկ տարի է` Վահեն խաղաղապահների գնդում էր ծառայում, սերժանտ էր: Դրանից առաջ էլ Սիսիանում պայմանագրային զինծառայող էր: Զինվորականի կյանքը պատահական չէր ընտրել:
«Աղջիկս, մենք զինվորականների ընտանիք ենք: Եղբայրս` Վահեի հայրը, 20 տարվա զինվորական է, վերջերս է թոշակի անցել, արցախյան ազատամարտի մասնակից է, Սիսական գնդի հիմնադիրներից մեկը: Մայրս «связист» է եղել», - պատմում է Վահեի հորեղբայրը՝ Սամվել Քարամյանը, հետո խորը հոգոց քաշում ու շարունակում` երկու եղբայրներով մեր մինուճար տղաներին կորցրինք: Վահեի հորեղբոր որդին` Հայկը, 2018 թվականին մարտական դիրքում է զոհվել, 23 տարեկան էր: Ընտանիքը մի ողբերգությունից դեռ աչք չէր բացել, երբ...
Վահեն ու Շուշանն իրենց 4-ամյա դստեր և 2-ամյա որդու հետ վարձով ապրում էին Երևանում: Երկուսի աշխատանքն էլ մայրաքաղաքում էր, դրա համար էլ Վահեի ծննդավայր Սիսիանից հեռացել էին: Վահեի հորեղբոր աղջիկը` Նաիրան, ասում է` նրանք ոչ միայն սիրով ամուսիններ էին, այլ նաև լավ ընկերներ:
«Շատ համերաշխ, սիրով, նախանձելի հայկական ընտանիք էր։ Կես բառից իրար հասկանում էին ու անսահման շատ էին սիրում միմյանց։ Միշտ հպարտացել եմ, որ Շուշանի նման հարսիկ ունեմ, հարսիկ չէ, քույր՝ շատ խելացի, բարի ու հասկացող»։
2020 թվականը Վահեի ու Շուշանի ընտանիքին մեծ երջանկություն պիտի բերեր` տարեվերջին 2-րդ որդին էր լույս աշխարհ գալու:
Վիրավոր կռվել ու կրակի տակից 50-ից ավելի վիրավոր է դուրս բերել. նորօրյա հերոսներ
Սեպտեմբերի 27-ին սկսվեց պատերազմն, ու զինվորական Վահեն հենց առաջին օրն Արցախ մեկնելու հրաման ստացավ: Որպեսզի հղի կինը չանհանգստանա, ասել էր, թե Հայաստանում է ծառայությունն իրականացնելու, կոնկրետ վայր չէր նշել` ծառայողական գաղտնիք է: Բայց կնոջ սիրտը վկայում էր` ամուսինն Արցախում է։ Անհանգստությունից, հուզմունքից ժամկետից գրեթե 2 ամիս շուտ` հոկտեմբերի 15-ին, Շուշանը ծննդաբերեց: Որոշել էին` տղային Հայկ են անվանելու ի հիշատակ զոհված հորեղբորորդու: Հոկտեմբերի 18-ի կեսօրին ամուսինները վերջին հեռախոսազրույցն ունեցան: Հաջորդ օրը Ֆիզուլիում ծանր մարտերի ժամանակ Վահեն զոհվեց:
Հորեղբայրն ասում է` երբ լուր չունեին, սկսեցին հարցուփորձ անել, լսել էին, թե վիրավոր է, միայն հոկտեմբերի 21-22 իմացան՝Վահեն էլ չկա:
Հոկտեմբերի 23-ին նոր ծննդաբերած Շուշանը հոր և եղբոր հետ ճանապարհ է ընկնում դեպի Սիսիան: Շտապում էր րոպե առաջ տեղ հասնել։ Հույս ուներ՝ սխալվել են, կգնա ու կտեսնեի, որ Վահեն չէ։ Իսկ եթե Վահեն է, մինչև հողին հանձնելը սիրելի ամուսնու կողքին կլինի։ Ճանապարհին ցավոք ավտոմեքենան դուրս է գալիս երթևեկելի հատվածից ու կողաշրջվում։ Շուշանը տեղում մահանում է...
Սիսիանի պանթեոնում կողք կողքի հողին են հանձնում Վահե և Շուշան Քարամյաններին: Հարազատներն ասում են` նրանց սերն այնքան մեծ էր, այնքան իսկական, որ այս աշխարհից էլ միասին հեռացան:
Ինչ է լինելու երեխաների հետ: Հորեղբայրը հարցիցս զարմանում է ու հարցիս հարցով պատասխանում:
«Իսկ ի՞նչ պիտի լինի, եղբայրս ու իր կինն են երեքի խնամակալությունն էլ ստանձնելու, իրենք են մեծացնելու»:
Նորածին փոքրիկը դեռ ծննդատանն է։ Բժիշկներն ասում են՝ առողջ է, բայց քանի որ ժամանակից շուտ է ծնվել, փոքրիկը դեռ կուվեզում է։ Տղան պաշտոնապես անուն դեռ չունի, որովհետև ծննդյան վկայական դեռ չեն հանել։ Տատիկն ու պապիկը ծնողների մահվան վկայականների հիման պետք է փոքրիկի ծննդյան վկայական ստանան, նրանք ել կորոշեն՝ ինչ անուն տան նրան։
Հրաժեշտից առաջ հորեղբորը հարցնում եմ՝ բա էս հողերի հարցն ի՞նչն է լինելու։
«Ի՞նչ պիտի լինի, մինչև վերջին մարդը կռվելու ենք։ Թուրքն ով է, որ մեզ հաղթի: Եթե պետք է երեխայիս մեր պարտության մասին պատմեմ, ավելի լավ է՝ հիմա մեռնեմ: Իմ միակը զոհվեց, եղբորս միակը զոհվեց, շատերը զոհվեցին էս հողը պահելու համար»,- ասում է Սամվել Քարամյանն ու պատմում. այսօր Սիսիանում վեց զինվորի հողին հանձնեցին, նախորդ օրերին երեք, երկու... ու այսպես շարունակ։ Բայց սիսիանցու աչքերում սուգ չկա, խուճապ չկա, կա ցասում, ատելություն ու պայքար։
Ասում է՝ պետք լինի, ես էլ կգնամ կռիվ, բայց եղբորս չեմ թողնի։ Եղբայրը երեք մանուկ պիտի մեծացնի, նպատակներին հասցնի, Իր որդի Հայկը զավակներ ունենալ չհասցրեց...
Հ.Գ. Քանի որ նյութը թողարկելուց հետո շատերը գրեցին մեզ` ցանկություն հայտնելով իրենց աջակցությունը բերել այս ընտանիքի մանուկներին, ընտանիքի թույլտվությամբ տրամադրում ենք հաշվեհամար և քարտի համար.
Հաշվեհամար
1930047674250400
Քարտի համար
4847040000728100
Բանկը Կոնվերս Բանկ
Ստացող Արսեն Քարամյան (զոհված Վահեի հայրը)։