Արմենուհի Մխոյան, Sputnik Արմենիա
Գյումրիում ապրող Մկրտչյանների ընտանիքը կերակրողն արհեստն է։ Սկզբում երկաթյա լուսամփոփներ, կանթեղներ ու վառարաններ էին պատրաստում, հետո խոհանոցային գործիքներ, սեղանի ձևավորման պարագաներ,Գյումրու խորհրդանիշ մուշուրբան, իսկ գրեթե 3 տարի առաջ սկսեցին տարբեր տեսակի երկաթյա վառարանների փոքր նմուշներ պատրաստել նախ իրենց, հետո նաև նվիրելու համար։ Կարճ ժամանակ անց արդեն, դրանց հանդեպ հետաքրքրությունն ու պահանջարկն այնքան մեծացավ, որ հայր և որդի արհեստավորները սկսեցին փայտի ու քարածխի վառարան-հուշանվերներ պատրաստել վաճառքի համար:
Իրենց պատրաստած վառարաններից մեկն Արմեն Մկրտչյանը Քաղաքացու օրվա տոնակատարության ժամանակ ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին է նվիրել:
«Ասաց՝ Իջևանի մեր տան փեջից է»,-հպարտությամբ պատմում է Արմենը:
Մարդու ափի մեջ տեղավորվող վառարաններն իրականի կրկնօրինակներն են: Փայտե տաշեղներ կամ խունկ վառելու դեպքում ծխնելույզից ծուխ է բարձրանում: Վառարանին հին տեսք տալու համար արհեստավորները դրանք հատուկ մշակման են ենթարկում, ինչն ավելի է գրավում զբոսաշրջիկներին:
«Տուրիստները մոտենում, նայում, հարցնում են, բայց շատերը գիտեն` ինչ է: Հիմնական գնորդները նրանք են, բայց դե գյումրեցիներն էլ են նվերի համար պատվիրում: Երևան մեծ քանակով՝ 10-20 հատով են տանում, վաճառում, Գյումրիում` ավելի քիչ: Ցավոք, հիմա տուրիստների հոսք չկա, առևտուր` նույնպես»,-պատմեց Արմենը։
Իսկ մինչև համավարակն ու զբոսաշրջիկների հոսքը դադարելը վառարաններից բացի սկսել էին նաև խորովածի փոքրիկ մանղալներ ու եկեղեցու մոմակալներ պատրաստել:
Արմենը մասնագիտությամբ տեխնոլոգ է, բայց իրեն գտել է այս արհեստի մեջ:
«Հայրս ինքնուս արհեստավոր-նորարար է: Մինչև երկրաշարժը երկար տարիներ աշխատել է Լենինականի «Միկրոշարժիչ» գործարանումՙ որպես խառատ, ես 15 տարեկանից իրեն նայելով եմ սովորել: Որդուս՝ Յուրայի մեջ, այդ սերը չկա։ Նա որոշել է ընդունվել Խանփերյանցի անվան ռազմական ավիացիոն համալսարան»,-պատմում է Արմենը:
Արմենի նպատակը նոր արհեստանոց ունենալն է։ Հինը տան տանիքի տակ է, հայրիկն արդեն մեծ է՝ 75 տարեկան, դժվարանում է ամեն օր բարձրանալ արհեստանոց:
Միակ բանը, որ խնդրում է Աստծուց, առողջությունն է։ Ասում է` մնացածը ձեռքի գործ է։