Հաղորդման կարգախոսն է` «Մենք հայ չենք, բայց հայերեն ենք խոսում»։
Զրուցակիցները մասնավորապես անդրադարձել են այն հարցին, թե ինչպես է Երևանի կենտրոնում` Կասկադի հարևանությամբ, որտեղ անշարժ գույքի գները չափազանց բարձր են և կան հայկական, չնական, իտալական հայտնի ու թանկարժեք ռեստորաններ, հնարավոր դարձել թանգարանի հիմնադրումը։
Սանդիկով. «Սիմվոլիկ է, որ Հայաստանում ծնված ռուսը պատերազմում բարձր կոչում է ստացել»
Մարինե Մկրտչյանը նշում է, որ թանգարանում աշխատում են նվիրյալներ, որոնք գնահատում են արվեստն ու մշակութային ժառանգությունը։ Եղել են ժամանակներ, երբ ցանկացել են թանգարանի տարածքը գերակա շահի նպատակով վերցնել և օգտագործել այլ նպատակներով, սակայն այդ ժամանակահատվածներում թանգարանը սկսել է աշխատել առավել ակտիվությամբ։ Նույնիսկ թանգարանին է վերադարձվել Վրուբելի գողացված նկարը։ Կտավի հայտնաբերման ու վերադարձի գործում մեծ դերակատարություն է ունեցել ՌԴ նախագահը, և թանգարանի տեղափոխման գործընթացը կանխվել է նաև նկարի վերադարձի շնորհիվ։
Դմիտրի Պիսարենկո. «Հայաստանն իմ կյանքի ուղեկիցն է»
«Պրոֆեսոր Աբրահամյանը Կարեն Դեմրիճյանի պաշտոնավարման օրոք անձամբ է ընտրել տարածքը և իր կտակի համաձայն պատգամել, որ թանգարանը լինի Իսահակյան 38 հասցեում։ Ե՛վ ռուսական համայնքը, և՛ թանգարանագետների համայնքը դեմ են թանգարանի տեղափոխմանը, հետևաբար, մենք կպայքարենք տարածքի համար»,–նշում է թանգարանի տնօրենը։
Մարինե Մկրտչյանի փոխանցմամբ` այս ամբողջ պատմության մեջ ամենահետաքրքրականը շրջակա ռեստորանների սեփականատերերի աջակցությունն էր, որոնք չէին ցանկանում, որ թանգարանը տեղափոխվի մեկ այլ վայր և նրա տեղում հայտնվի ևս մեկ ռեստորան։