Հայաստանի Հելսինկյան կոմիտեի նախագահ, իրավապաշտպան Ավետիք Իշխանյանը Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում նշեց, որ 2018 թ-ին թավշյա հեղափոխությունը տեղի ունեցավ, քանի որ մինչ այդ Հայաստանի քաղաքական համակարգը կիսաավտորիտար բնույթ ուներ, որտեղ վերնախավն ամբողջությամբ կտրված էր իրականությունից, իշխում էր ու վայելում իշխանությունը:
«Հույս չունենալով ընտրությունների միջոցով իշխանություն փոխել՝ հանրությունը գնաց այդ քայլին: Սա բոլոր տեսակի հեղափոխությունների տրամաբանությունն է: Զանգվածներին, հեղափոխականներին և ցուցարարներին թվում է, թե իրենց դժբախտությունների պատճառը գործող իշխանությունն է, և եկել է փրկիչը, որը իրենց փրկելու է»,- ասաց իրավապաշտպանը:
Նրա համոզմամբ՝ խնդիրը շատ ավելի խորն է, որովհետև չունենալով պետական կառույցներ՝ հեղափոխության միջոցով իշխանության եկած քաղաքական նոր ուժը նույնիսկ երբեմն ավելի ինքնավստահ է, քան նախորդ, պայմանական ասած, ոչ լեգիտիմ իշխանությունը, հետևաբար հեղափոխությամբ եկած իշխանությունը վայելելով ժողովրդի համակրանքը, իրեն անքննադատելի և շուտ է կտրվում իրականությունից՝ անկախ տարբեր սելֆիներից, ցուցադրական զբոսանքներից:
ՀՀ-ում կադրային քաղաքականության հանդեպ ցուցաբերվում է փնթի վերաբերմունք. Մեսրոբյան
«Հեղափոխական ուժն ընդդիմություն եղած ժամանակ բարձրաձայնում էր շատ հարցեր, սակայն իշխանության գալով՝ իր հիմնական խնդիրը դառնում է իշխանությունը պահելն ու ամրապնդելը, հետևաբար բոլոր խնդիրները, որոնք ժամանակին խոստացել էր լուծել, մնում են օդում կախված»,- ընդգծեց իրավապաշտպանը:
Սուրենյանց. «Իշխանությունը դատական համակարգն առողջացնելու ռացիոնալ լուծումներ չունի»
Իշխանյանի կարծիքով՝ հանրությունը, որը աջակցել է Փաշինյանին, քայլ առ քայլ, մարդ առ մարդ սկսում է հիասթափվել, ինչը բնական է, իսկ ինչ-որ պահից կսկսի նոր փրկիչ փնտրել: Ընդ որում՝ հատկանշական է, որ սոցիալական բնույթի բողոքներն իշխանություններին միշտ ուղեկցել են՝ 2000-ական թվականներից սկսած, իսկ 1990-ական թվականների բողոքները հիմնականում քաղաքական բնույթի էին: Սոցիալական բողոքները, ըստ Իշխանյանի, կկենտրոնացվեն այն ժամանակ, երբ հանրության համակրանքին արժանացած որևէ քաղաքական ուժ վերցնի հերթական հեղափոխության դրոշը: