ՌԱԴԻՈ

«5 րոպե Դուլյանի հետ». Հանրային խորհուրդ. լինե՞լ, թե՞ չլինել

Եկեք անկեղծ լինենք։ Տարօրինակ, միգուցե նույնիսկ աննախադեպ բան տեղի ունեցավ այս շաբաթ։ Հինգշաբթի օրը Հանրային խորհրդի անդամները քննարկում էին՝ իրենք պե՞տք են, թե՞ պետք չեն Հայաստանի կառավարությանը։
Sputnik

Սովորաբար կառավարությունն է քննարկում՝ արդյոք իրեն պետք է այս կամ այն մարմինը։ Հանուն ճշմարտության փաստենք, որ Հանրային խորհրդի անհրաժեշտության հարցը ի սկզբանե վիճահարույց էր։ Այն ժամանակ՝ մոտ 10 տարի առաջ, երբ ստեղծվում էր այդ խորհուրդը, դրա գոյության ջատագովները ասում էին՝ աշխարհի ավելի քան 40 երկրներում նման խորհուրդներ են գործում։ Ընդդիմախոսները հակադարձում էին՝ եթե ընդամենը 40 երկրներում կա նման մարմին, ուրեմն աշխարհի պետությունների գերակշիռ մասը լավ էլ յոլա է գնում առանց Հանրային խորհրդի։

«5 րոպե Դուլյանի հետ». Հանրային խորհուրդ. լինե՞լ, թե՞ չլինել

Բայց խնդիրը դա չէ։ Հենց սկզբից էլ պարզ չէր, թե ինչ է անելու այս խորհուրդը։ Հինգշաբթի օրվա քննարկման ժամանակ դրա մասնակիցներից մեկը համառորեն պնդում էր՝ մենք ոչ թե խորհրդատվական, այլ խորհրդակցական մարմին ենք։ Կներեք, շատ երկար մտածել եմ՝ ինչով է տարբերվում խորհրդատվականը խորհրդակցականից, որևէ բանական պատասխան չեմ գտել բացի մեկից։

Եթե դու խորհրդատվական ես՝ դու խորհուրդներ ես տալիս կառավարությանը, իսկ եթե խորհրդակցական ես՝ կառավարությունն ինքը իր նախաձեռնությամբ քեզ հետ խորհրդակցում է։ Այսինքն՝ ամեն ինչ կախված է քո նկատմամբ կառավարության վերաբերմունքից։

Նոր կառավարության վերաբերմունքը Հանրային խորհրդի նկատմամբ ակնհայտորեն սառն է։ Եթե չասենք ավելին։

«Ես ապրում եմ մի երկրում, որն ավելի մոտ է 37 թվին». Փաշինյանը հետ չի զանգել Մանուկյանին
Խորհրդի նախագահը փաստեց՝ թե Տիգրան Սարգսյանի, թե Կարեն Կարապետյանի օրոք ամեն շաբաթ էին հանդիպում, այս տարվա ամռանը երկու անգամ զանգահարել է Նիկոլ Փաշինյանին, որը ոչ մի կերպ չի արձագանքել։ Եթե սրան գումարենք այն փաստը, որ վարչապետի թիմակիցներից ոմանք հրապարակավ բացասաբար են արտահայտվել Հանրային խորհրդի և նրա նախագահի մասին, կարելի է միանշանակ եզրակացնել՝ այս իշխանություններին Հանրային խորհուրդը պետք չի։

Խորհրդում կայացած քննարկման մասնակիցները անընդհատ շեշտում էին՝ ախր մենք մեծ գործ ենք արել, բայց մեր աշխատանքը չի գնահատվում։ Ամառային կինոթատրոնը փրկեցինք, «Զվարթնոց» օդակայանի հին շենքը փրկեցինք, մետրոյի նոր կայարանի հարցն ենք քննարկել, Երևանի 32 անավարտ օբյեկտների խնդիրը մեր ուշադրության կենտրոնում է։ Բայց այս ամենը չի լուսաբանվում, մարդիկ չգիտեն, որ մենք այսքան գործ ենք արել։

Այն, որ չի լուսաբանվում, անժխտելի է։ Բայց էստեղ օբյեկտիվ պատճառ էլ կա։ Մենք՝ լրագրողներս, երկարատև քննարկում չենք սիրում, սիրում ենք գործողություն, իրադարձություն կամ առնվազն հայտարարություն։ Այն էլ սենսացիոն հայտարարություն, որը վարկենապես կարող ենք տեղադրել Ֆեյսբուքում։ Իսկ եթե խմբագիրդ քեզ ուղարկել է Հանրային խորհրդի նիստը լուսաբանելու, պիտի ժամերով նստես ու ձայնագրես ձանձրալի քննարկումը, հետո ժամերով լսել այդ ձայնագրությունը, վերջում էլ կպարզվի, որ ոչ մի հետաքրքիր միտք չի հնչել։

Փաշինյանի աշխատակազմը «կասկածելի» փողեր չի տրամադրի ՀԿ–ներին. Աղաջանյան
Հանրային խորհրդի հետ կապված մի շատ լուրջ խնդիր էլ կա՝ փողի խնդիրն է, ավելի ճիշտ փողի իսպառ բացակայության խնդիրը։ Երբ ոմանք ասում են՝ ինչու են այդ անիմաստ Հանրային խորհուրդը պահում իմ հարկերի հաշվին, այդ մարդիկ կամ անտեղյակ են, կամ էլ դիտմամբ են խեղաթյուրում իրականությունը։ Որովհետև Հանրային խորհրդի անդամները մի կոպեկ էլ չեն ստանում, շենք էլ չունեն։ Իզուր չէր, որ խորհրդի անդամներից մեկը կատակով առաջարկեց՝ եկեք մեր հաջորդ նիստը Հանրապետության հրապարակի մեջտեղում անենք՝ մարդիկ համ կտեսնեն, որ մենք այնուամենայնիվ գործ ենք անում, համ էլ կիմանան, որ մենք իսկի հավաքվելու տեղ էլ չունենք։
Հանրային խորհրդի որոշ անդամներ հայտարարեցին, որ պատրաստ են հրաժարական տալ։ Ախր էստեղ էլ պրոբլեմ կա։ Հրաժարական է տալիս չինովնիկը, որն իր աշխատանքի դիմաց աշխատավարձ է ստանում, այսինքն նա հրաժարվում է պաշտոնից և աշխատավարձից։ Բայց եթե աշխատավարձ չես ստանում, կամավոր ես գործ անում, այդ դեպքում ինչ է նշանակում հրաժարական։

Այնուամենայնիվ, համաձայնեք, մեր Հանրային խորհրդում հավաքվել են գիտակ և փորձառու մարդիկ։ Իսկ մեր նոր իշխանությունները, ինչպես բնորոշեց խորհրդի անդամներից մեկը, ազնիվ են, ակտիվ, բայց անփորձ։

Համաձայնեք՝ ազնիվների, ակտիվների ու անփորձների համագործակցությունը փորձառուների ու գիտակների հետ՝ ամենալավ տարբերակը կլիներ։ Բայց կստացվի՞ արդյոք։