Տնտեսագետ Ատոմ Մարգարյանը Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում անդրադարձել է Հայաստանի ներդրումային քաղաքականության առանձնահատկություններին ու նշել, որ ինստիտուցիոնալ պայմաններն ունեն դրական դինամիկա, և դա կապված է քաղաքական փոփոխությունների հետ, երբ իրականացվում է մի գործընթաց, երբ ներդրումային դաշտի խաղացողների համար կարևոր է, որ կոռուպցիոն, ստվերային բաղադրիչը, ինչը նորմալ ներդրողի տեսակետից բավականաչափ տհաճ ու խնդրահարույց արգելք է և բարձրացնում է ներդրումային ռիսկը, նվազել է:
«Դրական ազդակներն արձանագրում են ռեյտինգային գործակալությունները: Բայց մյուս կողմից, գործարար միջավայրի հետ կապված ռիսկերը ներդրողների համար այդքան մեծ, էական փոփոխություններ չեն կրել: Այնուամենայնիվ, մենաշնորհների որոշակի ճնշում կա տնտեսության վրա: Խնդիրն առնչվում է ենթակառուցվածքների մենաշնորհին»,- նշում է Ատոմ Մարգարյանը:
Տնտեսագետի փոխանցմամբ՝ մյուս խնդիրը կապված է լոգիստիկ ցանցերի, ճանապարհների, երկաթուղիների, հողորդակցության համակարգերի հետ, որտեղ շատ դժվար է շատ արագ փոփոխություններ կատարել:
Այդ առումով շատ խոսուն է Հյուսիս-հարավ ճանապարհաշինարարական ծրագիրը, որը հիմնական մասով կասեցված է: Թեև հյուս կա, որ եկող տարի սայլը տեղից կշարժվի, բայց ունենք այն, ինչ ունենք: Տնտեսագետը կարծում է, որ անհրաժեշտ է խնդիրը դիտարկել բոլոր բաղադրիչների մասով: Ըստ նրա՝ ներդրումների որոշակի անկումը պայմանավորված է հենց այն օրակարգերով, որոնք գործողության մեջ է դրել ներկա կառավարությունը:
Ինչպե՞ս վարվել շաքարավազի մենաշնորհի հետ. Փաշինյանը հարցի լուծման իր տարբերակն ունի
«Խոսքն առաջին հերթին վերաբերում է հակակոռուպցիոն, հակաստվերային գործիքակազմին: Հայաստանյան այն ներդրողները, ովքեր իրենց կապիտալի զգալի մասը զետեղել են օֆշորային գոտիներում, դրսի բանկերում ու ֆինանսական հաստատություններում, ավելի շուտ ձեռնպահ են, քան ակտիվ՝ ՀՀ-ում ներդրումներ անելու առումով»,- նշում է Ատոմ Մարգարյանը:
Տնտեսագետի համոզմամբ՝ այս փուլում շատ հակասական կլինի խոսել ներդրումային կլիմայի ամբողջական աճի կամ բարելավման մասին, ինչն ավելի հեռու ապագայի խնդիր է: