Ջաջուռի պղծված խորհրդանիշը. 100 տարեկան բարդու փչակն աղբամանի տեղ են դրել

«Թավշյա հեղափոխություն» արեցինք, իշխանափոխության հասանք, ինչպես ասում են, «մնաց մնացածը»՝ մարդկանց գիտակցությունը հեղափոխել: Բայց այստեղ «թավիշը» երևի չի օգնի. խիստ միջոցներ է պետք կիրառել: Հարցն այն է, թե ով պետք է զբաղվի դրանով:
Sputnik

Ցավալի է, բայց վերջին տարիներին աղբը դարձել է հայկական մամուլի գրեթե ամենաարդիական թեման։ Բոլորը գրում են դրա մասին ու ոչ թե այն պատճառով, որ գրելու ուրիշ բան չկա: Ուղղակի այդ խնդիրը զզվելի ոսկորի նման կանգնել է բոլոր նրանց կոկորդին, ովքեր գոնե մի փոքր անտարբեր չեն սեփական երկրի նկատմամբ:

Ջաջուռում գտնվող տան առեղծվածային պատմությունը, կամ այն, ինչ չգիտեինք Մինասի մասին

Բայց այս անգամ կխոսենք ոչ թե աղբի, այլ․․․ բարդու և գեղեցկության ընկալման մասին, որից ինչ-որ պահից սկսած, ասես բոլորովին զրկվել են մեր հայրենակիցներից շատերը, վերստին՝ ի խորին ցավ բոլորիս:

Ջաջուռի պղծված խորհրդանիշը

Հայաստանի հյուսիսում՝ Շիրակի մարզում, մի ոչ մեծ գյուղ կա՝ Ջաջուռը: Այն նախևառաջ հայտնի է նրանով, որ Մինաս Ավետիսյանի ծննդավայրն է:

Ջաջուռը հայտնի է նաև իր խստաշունչ կլիմայով, ավելի ճիշտ՝ սաստիկ քամիներով, ինչպես նաև վայրի, բարձր ու գեղեցիկ բարդիներով։ Մինասի կտավներում այդ բարդիները հաճախ կարելի է տեսնել: Որոշակի առումով բարդին կարելի է Ջաջուռի յուրօրինակ խորհրդանիշը համարել։

Ջաջուռի պղծված խորհրդանիշը. 100 տարեկան բարդու փչակն աղբամանի տեղ են դրել

Իսկ գյուղի կենտրոնական փողոցում վեր է խոյանում հսկայական մի բարդի, որ մեծ փչակ ունի: Ասում են՝ այս ծառն արդեն մոտ հարյուր տարեկան է։ Նման գեղեցկուհին կարող է հիացնել բոլորին և յուրաքանչյուրին․ լինեն տեղացի, թե արտասահմանցի:

 

Ի դեպ, բավականին շատ զբոսաշրջիկ է այցելում այստեղ: Հիմնականում, հասկանալի է, Մինաս Ավետիսյանի համար են գալիս, որ պատկերասրահում խորասուզվեն մեծն նկարչի կախարդական գույների աշխարհ: Զգան հրաշքը: Ու գալիս են ոչ միայն սփյուռքահայերը, այլև աշխարհի ամենատարբեր երկրների ներկայացուցիչները: Օրինակ` բոլորովին վերջերս ու հերթական անգամ բասկերի խումբ էր եկել:

Հրազդանի կամրջի առեղծվածը. բացահայտումը սենսացիա կլինի գիտության համար

Վերադառնանք, սակայն, մեր նաիրյան բարդուն: Որքան էլ տարօրինակ հնչի, բայց հիացմունք պարգևելու փոխարեն ծառի տեսքը խղճահարություն, հիասթափություն ու զայրույթ է հարուցում: Տեղացիները «գործուն ջանքեր են գործադրել» այդ ուղղությամբ: Ծառի բնին, չգիտես ինչու, մետաղալար է փաթաթված, իսկ փչակը գրեթե կիսով չափ լցված է աղբով:

Ջաջուռի պղծված խորհրդանիշը. 100 տարեկան բարդու փչակն աղբամանի տեղ են դրել

Հարցերի մի ամբողջ շարք է առաջանում: Լավ, եթե ծառը շրջակայքից ինչ-որ թափանցիկ ցանկապատով առանձնացնելը դժվար է, եթե, ենթադրենք, բարդ բան է ծառի տեսակի ու տարիքի մասին տեղեկատվական ցուցանակ տեղադրել (հանկարծ չբռնե՞ն ու բարբարոսաբար ծառին մեխեն), եթե զոռ բան է, օրինակ, խնամել ծառը, ապա գոնե կարելի է, չէ՞, այն պարզապես հանգիստ թողնել: Ինչու՞ է բարդին որպես աղբաման օգտագործվում: Ինչու՞ է ապականվում այն, ինչը կոչված է գեղեցկություն պարգևելու:

Ջաջուռի պղծված խորհրդանիշը. 100 տարեկան բարդու փչակն աղբամանի տեղ են դրել

Փուչ խոսքեր

Մի երկու տարի առաջ Հայաստանի կառավարությունն ամենայն լրջությամբ հայտարարեց, որ աղբը չնախատեսված վայրում նետելու համար տուգանք է սահմանվում: Թվում էր` պատժամիջոցները օգուտ կտան մաքրասիրություն դաստիարակելու գործում:

Սատանան մանրուքներում է. ինչու են Գյումրու գլխավոր եկեղեցին անվանում «Յոթ վերք»

Բայց միայն թղթի վրա օրենք ընդունելով հարց չի լուծվի. օրենքը կիրառողներ էին պետք, իսկ նրանք չկային։ Հիմա էլ չկան։ Ու հազիվ թե առաջիկայում ի հայտ կգան:

«Թավշյա հեղափոխությունից» հետո թվում էր, որ ամենադժվարն անցյալում է, երկիրն ազատվեց նախկին իշխանությունից, որն անողոքաբար դեպի հատակ էր տանում։ Բայց հիմա պարզվեց, որ ամենադժվարին գործը՝ մարդկանց գիտակցությունը հեղափոխելը, դեռ առջևում է:

Ռեստորան հնագույն բնակավայրի տեղում. Սյունիքի իշխանությունները կկարողանա՞ն լուծել խնդիրը