Խորհրդարանի փոխնախագահ Լենա Նազարյանն, օրինակ, ընդհանրապես կասկածի տակ դրեց, թե հրապարակվածը հենց այդ արձանագրության հատվածներ են: Դե, միգուցե, դա սևագիր է: Երևի դեռ լավ է, որ չեն ասում, թե այդ ո՞վ է դարձել ինչ-որ Վենետիկի հանձնաժողով, որ մեզ խելք սովորեցնի: Վենետիկի հանձնաժողովը, ի դեպ նկատենք, եվրոպական ընդգրկմամբ իրավագետների բարձրակարգ փորձագիտական կառույց է ու խորհրդատվական մարմին:
Որ հանդարտ նայես, սկզբունքորեն սարսափելի բաներ չեն ասվել այդ հանձնաժողովի վերջին նստաշրջանում ու արձանագրության մեջ: Նշվել է, որ Հայաստանում դատավորների համընդհանուր «զտումը» կամ այսպես ասած՝ «վեթինգը» ո՛չ անհրաժեշտ է, ո՛չ էլ օգտակար, որ դրա փոխարեն ավելի լավ է բարեվարքության պահանջները խստացնել ու այսուհետ կիրառել (եկամուտների հայտարարագրում և այլն): Ասել են, նաև, որ «ՍԴ անդամ, թե՞ ՍԴ դատավոր» բառախաղը, ողջամիտ չէ, որքան էլ ԱԺ մեծամասնության կողմից ՍԴ անդամ ընտրված Վահե Գրիգորյանը հենց երդման ելույթում նշեց, թե իբր ահռելի տարբերություն կա, ու գրեթե ինքնահռչակվեց ՍԴ նախագահ:
Եվ այդպես շարունակ, Վենետիկի հանձնաժողովի «սևագրության» բովանդակությունն ամբողջությամբ չվերապատմենք: Բայցևայնպես, այդ դիտարկում-դիտողությունների մեջ գրեթե չկար մի այնպիսի բան, որ առանց այդ ու նախքան այլ չի ասվել տեղական տարբեր փորձագետների, հիմնականում քննադատական դիրքերից ելույթ ունեցող հայրենական գործիչների կողմից:
Իսկ հիմա, որ Վենետիկի հանձնաժողովն է ասում, արդեն այլ հնչողություն է ստանում:
Արդարադատության նախարարությունն էլ, գիտեք, հայտարարությամբ հանդես եկավ: Ի դեպ, հետաքրքիր է, որ ի տարբերություն ԱԺ փոխնախագահի և նրանից մեկ օր առաջ, արդարադատության նախարարությունը հրապարակվածն ինչ-որ «սևագրություն» չէր համարել, այլ ամենայն լրջությամբ արձագանքել էր: Չնայած, «ամենայն լրջության» առումով մի փոքր վերապահում կարելի է անել: Բանն այն է, որ ԱՆ պաշտոնական հայտարարության մեջ տեղ է գտել նաև այսպիսի ձևակերպում. «Ի դեպ, առնվազն տարակուսանք է առաջացնում այն փաստը, թե ինչպես է սահմանափակ հասանելիությամբ զեկույցը կամ դրա բովանդակությունը հասանելի դարձել հարցը միակողմանիորեն շահարկող անձանց շրջանակին»:
Եվ իսկապես, ախր, ո՞ւմ մտքով կանցներ, որ «սահմանափակ հասանելիությամբ» զեկույցը (արձանագրությունը) կարող էր կողմնակի անձանց ձեռքն ընկնել:
Մանավանդ, 21-րդ դարի երկրորդ տասնամյակում դա գրեթե անհնար պետք է լիներ, հաշվի առնելով էլեկտրոնային փոստի, ինտերնետ կապի, համակարգիչների և նմանօրինակ այլ տեխնիկական հնարավորությունը, «աղավնիների փոստի» ու ձիաշարժ կառքերի առկայությունը: Մանավանդ, նման տույժ գաղտնի փաստաթղթի՝ այդպիսի մեծ արագությամբ՝ Վենետիկի հանձնաժողովի նստաշրջանից մի 20-25 օր անց տարածվելը, իսկապես որ, տարակուսելի է: Ոչինչ չես ասի:
Ինչ վերաբերում է բուն հանձնաժողովի դիտողություններին, ապա ամենից շատը, իհարկե, ոչ ողջամիտ բառախաղի պահը դուր եկավ: Այսինքն, եվրոպական փորձագետները ոչ միայն հստակ արձանագրել են, որ «ՍԴ դատավո՞ր, թե՞ ՍԴ անդամ» հարցադրումն ու հակադրումը բացարձակ արհեստական ու մտացածին է, այլև ազդանշան են տվել կամ ակնարկել են, որ չարժե նման, կներեք, «խաղեր տալ»:
Դե, եթե բանը բառախաղերին հասավ: Ապա Վենետիկի հանձնաժողովի արձանագրումից հետո մնում է թերևս միայն ավելացնել, լավ, բա հիմա ի՞նչ է լինելու. վեթի՞նգ, միտի՞նգ, թե՞ նաթհինգ, այսինքն՝ ոչինչ:
Թեպետ, այն ամենից հետո, ինչ գործադիր իշխանության ճյուղը, օրենսդիր ճյուղի գործուն մասնակցությամբ արեց դատական իշխանության ճյուղի նկատմամբ, վիճակը գուցե «ուեդդի՞նգը» կփրկի:
Ովքեր դեռ ժամանակակից «անգլահայերենից» հետ են մնացել, մի թեթև թարգմանեմ: Ասել կուզի՝ դատավորների զտո՞ւմ է արվելու, դատարանների դուռ-լուսամուտների մի նո՞ր շրջափակում, թե՞ կլինի ուեդդինգ, որ նշանակում է հարսանիք կամ պսակադրություն: Պարզ ասած, գուցե իշխանության ճյուղերը՝ օրենսդիր, գործադիր, դատական («չորրորդն» էլ ձեզ՝ նվեր) ձուլվեն մեկ սյան մե՞ջ: Հետո՞ ինչ, թե ինչ է այնտեղ «սևագրում» ինչ-որ հանձնաժողով բան ասել կամ դա ինչպես են մեկնաբանում չարակամ, չուզող ու «միակողմանի շահարկողները»: