Հարազատ բակում Արամին «գիտնական» էին համարում, քանի որ «Պատանի տեխնիկ» ամսագիր էր բաժանորդագրվել և անդադար տարատեսակ բարդ զվարճանքներ էր առաջարկում: Օրինակ` հրթիռներ պատրաստել ատամի մածուկի տուփից կամ կենցաղային քիմիայի տարբեր նյութեր խառնել՝ թանձր ծխով տպավորիչ գըմփոց ստանալու համար: Նա մանկական ֆուտբոլային թիմի լավագույն խաղացողը չէր, այդ պատճառով էլ նրան միշտ դարպասապահ էին նշանակում:
Նպաստող հանգամանք էր նաև նրա խոշոր կազմվածքը: Բայց միևնույն ժամանակ նա անկրկնելի էր հոլ խաղալիս: Պատահում էր, որ մեկ երեկոյի ընթացքում կարողանում էր մինչև 7 հոլ հաղթել: Սակայն նրա համար մանկության տարիներին առավել հետաքրքիր էր բումերանգը։ Այո, այո, հենց բումերանգը, այն էլ՝ սեփական ձեռքերով պատրաստած: Արամը մանրազնին հաշվարկում էր անկյունն ու անձամբ պատրաստում և այնքան հմտորեն էր սովորել օդ թռցնել, որ բումերանգը հնազանդորեն վերադառնում էր նրա մոտ: Արամը հիշում է` ինչպես էր մայիսյան բզեզներ բռնում, ոտքից թել կապում և երկինք բաց թողնում` հետևելով, թե ինչպես է քանդվում թելի կոճը։ «Ծխել» էր տալիս մորեխներին և անձրևից հետո խոնավ հողը փորում՝ որդեր հավաքելու համար:
Բացի այդ, մանկության տարիներին շատ էր սիրում զինվորների արձանիկներով խաղալ: Արտասահմանում ապրող բարեկամները զինվորիկների տարբեր հավաքածուներ էին ուղարկում, որոնք իրենց խորհրդային անալոգներից խիստ տարբերվում էին գունագեղությամբ և դետալներով: Մեծ սենյակի սեղանին ֆանտաստիկ մենամարտեր էին ընթանում` հնդկացիների, ֆրանսիական ժանդարմների և ամերիկյան հետևազորի մասնակցությամբ: «Տարիներ անցան» ռադիոնախագիծը նվիրված է փողոցային խաղերին ու բակային ավանդույթներին, հին հարևաններին, դպրոցական կյանքին ու անցյալի վառ պատմություններին: