ԵՐԵՎԱՆ, 2 ապրիլի — Sputnik. Կան մի շարք դպրոցներ, որ չեն կարողանում ուսուցիչ գտնել ու ինչ հնարամտության ասես, որ չեն դիմում։ Այսօր լրագրողների հետ զրույցում այս մասին ասաց կրթության փորձագետ Սերոբ Խաչատրյանը։
«Օրինակ` հարս են բերում, որ գյուղի երեխաները գոնե ուսուցիչ ունենան»,– ասաց նա։
Նրա խոսքով` կան մի շարք դպրոցներ, որ 150 000 դրամ են ծախսում` հայտարարություն տեղադրելու համար, որ ուսուցչի կարիք ունեն, այնինչ այդ գումարով կարող էին դպրոցի համար անհրաժեշտ խնդիրները հոգալ։
«Ունենք գյուղեր, որտեղ ուսուցիչների 90 տոկոսը դրսից են գալիս այդ գյուղ։ Ի դեպ, գյուղ են հասնում ամեն հնարավոր ձևով` անգամ հաց մատակարարող մեքենայի վարորդին են խնդրում, որ իրենց տեղ հասցնի։ Ուսուցիչ կա` 50 000 դրամ աշխատավարձ է ստանում, որից 15 000–ը ծախսում է ճանապարհի վրա։ Այսինքն` ժողովուրդն ինչ–որ ձևեր է գտնում, որ ուսուցչի խնդիրը լուծի»,–ասաց Խաչատրյանը։
Խոսելով կրթության ոլորտի մեկ այլ խնդրի մասին` նա նշեց, որ վերջին 10 տարվա ընթացում Հայաստանի դպրոցները շատ քիչ համակարգիչներ են ստացել։ 2000 թվականներին բազմաթիվ համակարգիչներ բաժանվեցին դպրոցներին, սակայն դրանք կարիք ունեն պարբերաբար թարմացման։ Փորձագետի խոսքով` այսօր ունենք գյուղական դպրոցներ, որտեղ 2-3 համակարգիչ կա, որոնցից մեկը տնօրենի սենյակում է, քանի որ նա պետք է հաշվետվություններ գրի։
«Մյուս կողմից իրավական նման կետ կա, որ ուսուցիչը պարտավոր է մինիմում ամիսը մեկ անգամ տեղեկատվական տեխնոլոգիաների կիրառմամբ յուրաքանչյուր առարկայից մեկ դաս անել։ Բացի այդ, կարելի է ասել, որ «Ինֆորմատիկա» առարկայի դասավանդումը մեծ մասամբ ձախողված է այսօր»,–ասաց Խաչատրյանը։
Անդրադառնալով 12–ամյա կրթությանը`Խաչատրյանը նշեց, որ եթե ինը տարում երեխան չի սովորել, ինչ հրաշք պետք է լինի, որ 10–րդ դասարանում սկսի սովորել։ Նրա հավաստմամբ`գյուղերում մեծամասամբ այդ տարիքի երեխաներն աշխատում են` սկսած գերեզմանափորից մինչև բենզալցակայանների աշխատակից։ «Ինչի՞ համար ենք մենք ֆինանսավորում այդ երեխաներին, եթե կրթությունը նրանց պետք չէ»,–ասաց Խաչատրյանը։
Կրթության և գիտության նախարար Արայիկ Հարությունյանն էլ արձագանքեց` ասելով, որ նախարարությունը միջազգային կազմակերպությունների, ինչպես նաև այլ նախարարությունների հետ համագործակցելով` փորձում են ստեղծել համակարգ` դպրոց չհաճախող երեխաների վաղ հայտնաբերման համար։
«Սակայն մի բան է դպրոց չհաճախող երեխաների հետ կապված ընդհանուր պատկեր ունենալ, մեկ այլ հարց` միջոցներ ձեռնարկել այդ երեխաներին կրկին դպրոց վերադարձնել։ Իրականում դպրոց չհաճախող երեխաներին դպրոց վերադարձնելու հարցում մենք բախվում ենք նաև սոցիալական մի շարք խնդիրների»,–ասաց Հարությունյանը։
Նա հավելեց նաև, որ իր ունեցած տվյալներով` դպրոց չհաճախող երեխաների թիվը մեծ չէ։
Ըստ ԿԳՆ–ի կայքում հրապարակված տեղեկությունների` Հայաստանում գործում է 1385 հանրակրթական ուսումնական հաստատություն և 112 ավագ դպրոց։