Աիդա Օրդյան, Sputnik Արմենիա
Դանիել Մորա դե Բարկիսիմետո Էստադո Լարան 34 տարեկան է: Իր շատ հայրենակիցների պես նա ստիպված էր թողնել Վենեսուելան և 2016 թ.-ից բնակվում է Բուենոս Այրեսում: Այժմ աշխատում է Radiotrendtopic ռադիոկայանում. հեղինակն ու հաղորդավարն է "Ni tan tarde" հաղորդաշարի, որը լուսաբանում է Վենեսուելական մշակույթը:
–Ինչպիսի՞ն է տնտեսական իրավիճակը Վենեսուելայում, որո՞նք են հիմնական խնդիրները և հույս կա՞, որ այս բողոքի ալիքը որոշ խնդիրների լուծում կտա։
–Քաղաքական և տնտեսական իրավիճակը շատ բարդ է Վենեսուելայում։ Շատ մարդիկ սպառողական նվազագույն զամբյուղին չեն կարողանում հասնել, այն ապրանքները, որ վաճառվում են սուպերմարկետներում շատ ավելի թանկ են, քան շատ մարդկանց ամսական աշխատավարձը։ Վենեսուելացին ստանում է ամսական մոտավորապես 4 դոլար աշխատավարձ։ Օրինակի համար մեկ կիլոգրամ ալյուրը, որը վենեսուելացիները օգտագործում են ազգային արեպա կերակուրը պատրաստելու համար, արժե մոտավորապես 2 դոլար։ Կարո՞ղ եք արդեն պատկերացնել, թե երկրում ինչ վիճակ է այս պահին։ Կարճ ասած` տնտեությունը լավ չէ։
Իհարկե, ես հույս ունեմ, որ այս բողոքի ալիքը դրական լուծում կբերի Վենեսուելայի ժողովրդի խնդիրներին։
Այն ինչ հիմա է կատարվում Վենեսուելայում, խորքային խնդիրները չլուծելու հետևանք է։
Եվ հիմա հուսով ենք, որ ամեն ինչ կկարգավորվի դեմոկրատական ճանապարհով, առանց օրենքի և սահմանադրության խախտման։
–Շա՞տ են Մադուրոյի կողմնակիցները:
Ոչ, բոլորովին։ Ճիշտն ասած, Մադուրոն վերջին հինգ տարում կորցրել է իր ժողովրդականությունը։ Կորցրել է, որովհետև կառավարության աշխատանքը չի գոհացրել մարդկանց, սոցիալիստական մոդելը` սնունդ գումարի փոխարեն, լուծում չի տվել մարդկանց խնդիրներին։
–Ո՞վ է Խուան Գուայդոն, ինչքա՞ն ժամանակ է, որ նա Վենեսուելայի քաղաքական դաշտում է և վստահո՞ւմ է արդյոք նրան ժողովուրդը:
Խուան Գուայդոն երկար տարիներ է, որ Վենեսուելայի քաղաքական դաշտում է։ Երիտասարդ է, եռանդուն, նա պատկանում է երիտասարդ քաղաքական գործիչների խմբին։ Թարմ շունչ է Վենեսուելայի քաղաքական դաշտում։ Եվ այն, որ ժողովուրդը նրան վստահում է, հույս ունի, որ Խուան Գուայդոն Երկիրը կտանի դրական փոփոխությունների։ Այն, որ նա երկար տարիների քաղաքական գործիչ է և միևնույն ժամանակ երիտասարդ, բերում է նոր հնարավորություններ, նոր գաղափարներ, և ակնհայտորեն այդ ամենն անում է դեմոկրատական ճանապարհով։
–Ծանո՞թ եք Վենեսուելայի հայ համայնքին:
Ճիշտն ասած չգիտեմ Վենեսուելայի հայ համայնքի մասին։ Բայց ենթադրում եմ, որ շատ հայեր, որ ապրում էին Վենեսուելայում, այս տարիների ընթացքում արտագաղթել են, քանի որ տնտեսական իրավիճակը երկրում կարելի է համարել անտանելի։ Եվ իսկապես անհնար է ապրել, ազնվորեն... Շատ մարդիկ գնացել են այլ երկրներ, որպեսզի աշխատեն և օգնեն իրենց ընտանիքներին և այդպես էլ մնացել են օտար երկրներում։
Իհարկե բոլոր վենեսուելացիները չեն, որ կարող էին արտագաղթել, բայց կարծում եմ հայերը վերադարձել են հայրենիք, քանի որ իրենց երկրում ավելի լավ պայմաններ կունենային ապրելու, քան Վենեսուելայում։