Բուդապեշտում ավարտվեց ըմբշամարտի աշխարհի առաջնությունը: Ազատ և հունա-հռոմեական ոճի մրցումներում հայ ըմբիշները նվաճեցին երկու բրոնզե մեդալ, ընդ որում երկուսն էլ բաժին հասան հունա-հռոմեականներին: Անկախ ամեն ինչից, հայ մարզասերները Արթուր Ալեքսանյանի մասնակցությամբ մրցումներից միշտ էլ նոր մեդալ, նոր տիտղոս են ակնկալում: Այս անգամ «Սպիտակ արջը» չկարողացավ նվաճել աշխարհի չեմպիոնի կոչումը, որը նրա համար կլիներ երրորդը համաշխարհային ստուգատեսներում:
Երեք ծանր գոտեմարտ անցկացնելուց հետո օլիմպիական խաղերի չեմպիոնը կիսաեզրափակիչում մրցեց Ռուսաստանը ներկայացնող Մուսա Եվլոևի հետ, ու այս գոտեմարտում վճռական եղավ «պարտերը». առաջինն այդ դիրքից աշխատեց Եվլոևը և հաղթեց 3:1 հաշվով, հետո էլ նվաճեց աշխարհի չեմպիոնի կոչումը: Իսկ Արթուր Ալեքսանյանը վնասվածքի պատճառով այլևս մրցագորգ դուրս չեկավ, ու բրոնզե մեդալը շնորհվեց իրանցի ըմբիշին:
Մեր հավաքականի կազմում մեդալ վաստակեցին միայն աշխարհի արդեն նախկին չեմպիոն Մաքսիմ Մանուկյանն ու Արթուր Շահինյանը: Նման մրցաշարերում սա իհարկե նվաճում է: Բայց հաշվի առնելով Մանուկյանի իրական ներուժը` կարծում եմ` նա, անկասկած, կարող էր ավելիին հասնել:
Ի՞նչ կարելի է ասել մյուս ըմբիշների մասին: Այն, որ բոլորն էլ պայքարելու ու հաղթանակներ տոնելու մեծ ցանկությամբ էին դուրս գալիս մրցագորգ կասկածից վեր է: Բայց որոշ գոտեմարտերում մերոնք անընդունելի պարտություններ կրեցին: Արդեն անցյալ տարի հունա-հռոմեական ոճի ըմբշամարտի հավաքականի գլխավոր մարզիչ Լևոն Ջուլֆալակյանը դժգոհում էր, որ Հայաստանի առաջնությունում մասնակիցների քանակը բավականին կրճատվել է, հետևաբար կրճատվել է նաև ընտրության հնարավորությունը: Այդ պատճառով հավաքականում ավելի ծանր ու դանդաղ է ընթանում սերնդափոխությունը:
Չնայած նույնիսկ այսպիսի պայմաններում մեր ընտրանու կազմում կային ըմբիշներ, որոնք չկարողացան ցուցադրել իրենց հնարավորությունները: Նույնը պետք է ասել նաև ազատ ոճային ըմբիշների համար: Միայն Գրիգոր Գրիգորյանն ու Դավիթ Սաֆարյանը մեդալ նվաճելու տարբերակ ունեին, բայց նրանք էլ պարտվեցին: Խնդիրը նույնն է: Տասը քաշային կարգերից ոչ բոլորում են ներկայացված հայաստանցի ըմբիշները այն պատճառով, որ որոշ քաշային կարգերում համապատասխան կարգի ըմբիշ չունենք:
Սա արդեն շատ լուրջ է: Չեմ ուզում համեմատություններ անցկացնել այս մարզաձևում առաջատար համարվող Ռուսաստանի հավաքականի հետ, որովհետև նրանց մոտ մրցակցությունը ներքին առաջնությունում չի զիջում աշխարհի կամ Եվրոպայի առաջնություններին, և այդ պատճառով էլ Ռուսաստանի հունա-հռոմեական ըմբշամարտի հավաքականը Բուդապեշտում նվաճեց վեց ոսկե մեդալ:
Բայց մենք պետք է հասկանանք, որ հենց ներքին առաջնությունում մրցակցությունն է ռուսներին ապահվել նման արդյունքը Բուդապեշտում: Իսկ մենք խնդիրներ ունենք մասնակիցների թվի հետ: Միգուցե սա միակ խնդիրը չէ՞: Համենայնդեպս երկու բրոնզե մեդալն աշխարհի առաջնությունում, հաշվի առնելով մեր հավաքականների կազմերը, կարծում եմ` առաջխաղացում չէ, այլ հետքայլ: Իսկ 2019 թվականը լինելու է օլիմպիական խաղերի վարկանիշային տարի…