ԵՐԵՎԱՆ, 31 հուլիսի – Sputnik. Երևանի Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցուն հարող հատվածում կառուցվող պուրակում, որտեղ բետոնապատ հատվածը շատ է, չէր կարելի զանգվածաբար տույաներ տնկել, որովհետև արմատները եռում են, ինչն էլ հանգեցնում է բույսի չորացման։ Sputnik Արմենիա մուլտիմեդիոն կենտրոնում այս հայտարարությունն արեց Երևանի ավագանու «Ազգային առաջընթաց» խմբակցության անդամ, «Կանաչապատում և շրջակա միջավայրի պահպանություն» ՀՈԱԿ-ի տնօրենի նախկին տեղակալ Քրիստինա Վարդանյանը` խոսելով ծառերի փոխարինման ծրագրի մասին։
Նշենք, որ մի քանի ամիս առաջ տնկված տույաների չորանալը մեծ աղմուկ է բարձրացրել նաև այն պատճառով, որ մեկ բույսը գնվել է 214 000 դրամով։
Չորացած տույաները
© Sputnik / Artak Aghababyan
Վարդանյանը շեշտեց, որ այդ բույսը պատմության մեջ երբևէ նման գին չի ունեցել, առավել ևս, որ դրանք չեն համապատասխանել այն չափերին, որոնք գրված են եղել փաստաթղթերում (2-2.5 մետր)։ Պուրակում տնկվել են 60-70 սմ կամ 1-1.5 մ բարձրությամբ տույաներ։
«Եկեղեցու ներքևի հատվածում այս տարի բարեկարգման աշխատանքներ իրականացվեցին, որի համար երևանցիները վճարել են 900 հազար դոլար գումար, և սա ընդամենը ¼ հա–ի համար։ Առհասարակ չեմ պատկերացնում, թե ինչ էր պետք անել այդ տարածքում, որ նման գումարներ ծախսվեին ու ամբողջությամբ չորացված հատված լիներ։ Հետաքրքիր է նաև, որ այդտեղ նորատունկ սոսի կա, որը շատ լավ վիճակում է։ Սա խոսում է այն մասին, որ պատասխանատու անձինք ջրել են այդ սոսին, իսկ տույաների և այլ բույսերի չորանալու դեմ ոչինչ չեն արել, ինչպես նաև չեն ահազանգել համապատասխան մարմիններին»,– ասաց Վարդանյանը։
Ինչ վերաբերում է գներին, ճիշտ է` կան թանկ տույաներ, բայց ավագանու անդամի խոսքով` սրանք այդ տեսակները չեն, և հնարավոր էր մեկ հատը 15 000-20 000 դրամով ձեռք բերել, 214 000 դրամի մասին նույնիսկ խոսք լինել չի կարող։
Մասնագետը շեշտեց, որ 1-2 հատ լինելու դեպքում հնարավոր էր այդ ծառերը խնամել, բայց բետոնապատ տարածքում տույաների զանգվածային տունկ չպետք է իրականացվեր, քանի որ նման պայմաններում արմատները սկսում են եռալ։
Նոր կառուցված պուրակի շատրվանները
© Sputnik / Andranik Ghazaryan
Մասնագետը շեշտեց` ըստ սահմանված նորմերի` քաղաքում կառուցվող պուրակներում 90-95 տոկոսը պետք է կանաչապատ տարածք լինի, որ մարդիկ կարողանան վայելել բնությունը և հանգստանան։ Անհրաժեշտ է, որ բետոնապատ հատվածը և քարե ծածկույթները մինիմալ լինեն։
Ավագանու անդամն անդրադարձավ նաև կանաչապատման ոլորտում առաջացած մեկ այլ խնդրի` 2023 և 2024 թթ. ընթացքում զանգվածաբար հատված հացենիներին ու թեղիներին։
«Հարավային երկրներում այս մեթոդաբանությունը կարող է տարբեր խնդիրներ ի հայտ բերել։ Ծառահատումները հանգեցնում են նրան, որ կարծր մակերեսները` ասֆալտը, բետոնը, շենքերի ճակատային հատվածները, տաքանում են և ջերմային «կղզիներ» են առաջացնում։ Դրանց դեմ պայքարում է ամբողջ աշխարհը, և սա հիվանդացության և բնակչության մահացության ցուցանիշների հետ ուղիղ կապ ունի։ Փողոցների կանաչապատումն ու ծառերը քաղաքի էկոլոգիական կառուցվածքում մեծ դեր են կատարում, հանդիսանում են օդափոխության «միջանցքներ»։ Զանգվածաբար կատարվող ծառահատումն իր հետևից թողնում է եռացող փողոցներ, իսկ հարավային քաղաքներում կանաչապատումը վերացնում է ջերմային սթրեսը` ջրազրկումը»,– ասաց Վարդանյանը։
Վերջին ժամանակաշրջանում տնկված ծառերը, օրինակ` ալբիցիան, շատ մակերեսային ստվեր է ապահովում, ջերմաստիճանը չի իջեցնում, ինչպես նաև ցրտադիմացկուն չէ։
Ավագանու անդամը տեղեկացրեց, որ անցյալ տարվանից սկսել է օդի ջերմաստիճանի չափումներ անել Երևանի փողոցներում։
«Չափումներն արվում են ստվերային ծածկ չունեցող փողոցներում և դրանց զուգահեռ փողոցներում, որտեղ որևէ ծառ հատված չէ։ Մոտ 10 աստիճանի տարբերություն ունենք` միջինում լինում է համապատասխանաբար 38 աստիճան և 28 աստիճան, օդի հարաբերական խոնավությունն էլ 24 է և 44»,– ասաց Վարդանյանը։
Նա շեշտեց` Երևանում պետք է խոտածածկ տարածքներն ավելացնել, բազմամյա բույսեր, թփեր և հասկեր, ինչպես նաև լայնասաղարթ ծառեր տնկել, որովհետև Եվրոպայում ձևավորված ծառերը Երևանի կլիմայի համար չեն։ Քրիստինա Վարդանյանի պնդմամբ` պետք է աբորիգեն ծառերը պահել և նաև նորերը տնկել, ոչ թե փողոցի երկայնքով տնկել ոչ սաղարթախիտ հուդայածառ, ալբիցիա և սակուրա։